Uvaerachtige Historie ende beschrijuinge eens Landts in America gheleghen, wiens inwoonders Wilt, Naect, seer godtloos, ende wreede Menscheneeters zijn

Hoe die hooplieden ende Ouerste des auonts in der Maenschijn vergaderden.
Dat XXX. Capittel.

DEs Auonts als des daechs die ander wederom wech getogen waren, doen vergaderden sy inden Maneschijn, tusschen de Hutten op die plaetse, ende beraden haer

[fol. E7r]

onder malcanderen, ende besloten wanneer sy my dooden wouden, ende leyden my ooc tusschen haer ende bespotten my, ende dreychden my, Ick was truirich, ende sach die mane aen, ende dacht in my seluen, O mijn Heere ende mijn Godt helpt my van deser ellende, tot eenen saligen eynde, Doen vraechden sy my waerom dat ic de mane so dicwils ansach, Doen seyde ic haer, Ick sie haer aen, want sy is toornich, want die figuere die in de mane is, die docht my so schrickelijck syn (God vergeuet my) dat ick selue dachte God ende alle creatueren mosten toornich op my zijn. Doen vraechde hy die my wouden laten doden Ieppio Wasu genaemt een vanden coningen inder hutten, op wien is de Mane toornich, doen seyde ick sy siet na uwe hutte, om des woorts wille begost hy grammelijck met my te spreecken, ende om dat woort om te keren seyde ic doen, ten sal v hutte niet syn, sy is toornich op den slauen Carios (het welcke ooc een aert wilden is die also heten) Ia seyde hy ouer die come al ongeluc. Het bleef daer by ende dacht niet meer op