Uvaerachtige Historie ende beschrijuinge eens Landts in America gheleghen, wiens inwoonders Wilt, Naect, seer godtloos, ende wreede Menscheneeters zijn

Hoe sy my tot haren ouersten Conincx Konian Bebe genaempt voerden ende hoe sy daer met my om ginghen.
Dat XXVIII. Capittel.

NAe sommighe daghen voerden sy my in een ander dorp hetwelck si Arirap heeten, tot eenen coninck die Konyan Bebe ghenaempt was. ende dat was die vernaemste coninc onder haer allen. by den seluen hadden haer noch sommighe andere by hem vergadert ende versamelt ende een groote blijschap ghemaect op haer

[fol. E4r]

maniere, ende die wouden my ooc sien want die coninc Konian Bebe dat alsoo besteldt hadde, datmen my dien dach daer brenghen souden. Als ick nv vast by der hutten quam, so hoorde ic een groote gheroep van singhen ende basuynen blasen Ende voor de hutte stont een hooft op .xv. staken, vanden lieden die si geten hadden dat oock haer vyanden sijn geheeten Mackayas. Ende alssy mi daer voorby leyden, seyden si dat dat hoofden waren van haren vianden geheeten Maekayas Doen wert mi bange Ic dachte so sullen si ooc met my om gaen Als wi nv ter hutten in gingen so ginck een van dien die my bewaerden voor henen ende sprack met harde woorden dat alle dye andere hoorden hier brenghe ick die slaue den Portugaloiser, ende meinden het waer een fijn dinghen om aen te sien, als yemant synen vyant in sijn gewelt hadde ende hy sprac noch van anderen dinghen meer, also haer maniere is ende leyden my voor den coninc daer hi sadt en dranc metten anderen ende hadden malcanderen droncken gemaect inden dranc die si maken Kawawi ghenaemt, ende sagen mi snellijck aen ende seyden Sijt ghi comen onse viant Ic seide ic ben comen maer ic en ben u viant niet. Doen gauen sy my oock te drincken So hadde ick nv veel vanden coninc Konyan Bebe ghenaempt ghehoort dat hy een ghroot man soude sijn, ende ooc een groot tyran om menschen vleesch te eten also was daer een onder haer die welcke my docht dat hijt was ende ick ghinck by hem ende sprack met hem gelijc als die woorden op haer sprake vallende ende seide Sijt ghi die Konyan Bebe leeft ghy noch Ia seide hi ick leue noch Wel aen seide ick, ick heb veel van v gehoort, hoe ghi een so weydelijcken man sijt

[fol. E4v]

Doen stont hy op ende ginc voor my heenen spasieren van groter hoochmoet, ende hy hadde eenen groten ronden groenen steen, door de lippen des monts steken (also haer maniere is) Oock soo maecten sy witte pater nosters van eenderhande seekeykens, dwelck haer cieraet is, Vanden seluen hadden dese coninc ooc wel ses vademen lanck om den hals hangen. By desen cieraet merckte ic ooc wel dat hy een vanden voornaemsten sijn moest. Daer nae ghinc hy wederom sitten, ende begost my te vragen wat syne vyanden de Tuppin Ikins ende die portugaloisers aensloegen, ende seyde voort waerom dat ic haer hadde willen schieten inder tegenheyt van Brikioka, want hy vernomen hadden dat ick daer busschieter was gheweest, tegen haer, Doen seyde ick, die Portugaloysers hadden my daer in gestelt, ende hadden dat moeten doen. Doen seyde hy, Ick was doch een portugaloiser ende hiet den francoys die my gesien hadde sijnen sone die seyde dat ic met hem niet spreken en coste, ende dat ic doch een rechte portugaloiser was Doen seyde ick het is wel waer dat ick niet wel spreken en can, maer ick ben lange wten lande geweest, ende hebbe die sprake vergeten. Doen meynde hy, hy hadde noch vijf portugaloisers helpen vangen ende helpen eeten, die oock al gheseyt hadden sy waren Francoysen, ende hadden doch gelogen So veel seyde hy dat ic my des leuens ghetrooste ende my inden wille Gods beual, want ick van haer allen niet anders en vernam, van dat ic steruen soude. Doen begost hy wederom te vraghen wat die portugaloisers van hem seyden, sy moesten haer vrylicken seer voor hem vreesen. Doen seyde ic: Ia sy weten veel van v te seggen hoe gro-

[fol. E5r]

ten crijch ghy pleecht te maken, maer nv hebben sy Brikioca vast ghemaeckt. Ia seyde hy so woude hyse so vangen gelijck sy my geuangen hadden inder wildernissen, herwaerts ende derwaerts.

Voorts seyde ick tot hem, ia v rechte vyanden die Tuppin Ikins die rusten xxv. naeckens toe, ende sullen terstont comen ende in v lant vallen, also dat ooc gheschiede. Ter wijlen hy so vraechde stonden die andere en hoorden toe, somma hy vraechde my veel, ende seyden my veel, ende beroemden hem mijnder, hoe menighen Portugaloyser hy alrede doot gheslaghen hadde, ende gheten meer andere wilde lieden, dat syne vyanden gheweest waren. Als hy also met my inder reden was in middeler tijt werde den dranc inder hutten wt ghedroncken, Doen gingen sy weer in een ander hutte, om daer in ooc te drincken, dat hy also van den spraken aflaet.

Daer na inder ander hutten begosten sy haren spot met my te houden, ende des seluen Conincx

[fol. E5v]

sone bont my die beenen driemael bouen malcandaeren, daer na moeste ic effens voets door de hutten henen huppelen, daer mede loegen sy, ende seyden haer comt onsen eeten cost aen huppelende.

Doen seyde ic tot mynen Heere of hy my daer gebrocht hadden om te dooden, doen seyde hy neen, maer het was toch so de maniere, datmen alsoo metten vreemde slauen omme ghinc, ende sy bonden my die stricken oft coorden van den beenen weder af, daer na quamen sy rontom my henen gaen, ende grepen my aen mijn vlees, die een seyde die huyt vanden hoofde quam hem toe, die ander seyde dat dicke van den benen hoort hem toe, daer na moste ick haer lieden singen, ende op dat ic haer lieder wille voldoen ende volbrengen soude met singen also sy begeerden, so songe ick geestlicke liederen. Doen soud ickt haer wtleggen op haer sprake, Doen seyde ick, ick heb van mijnen Godt gesongen, Sy seyden mijn Godt was een onuerlaet dat is op haer sprake Teuire gheseyt.

Die woorden deden my wee, ende dachte, O ghy goedertieren Godt wat cont ghy al lijden eenen tijt lanck. Als my nu die vanden dorp gesien hadden, ende alle hoochmoet aenghedaen hadden, soo seyde die Coninck Konyan, Bebe des anderen daechs totten ghenen die my bewaerden, dat sy goede achtinge op my hebben souden. Daer nae als sy my wter hutten leyden, ende wy wouden tot V wattibi brenghen daer sy my dooden wouden riepen si my spottelijcken nae sy souden terstont in mijns heeren hutte comen ende mijn doot bedrincen, ende my eten, maer mijn heere trooste my altijt ende seyde ic en soude noch so corts niet gedoot worden