Uvaerachtige Historie ende beschrijuinge eens Landts in America gheleghen, wiens inwoonders Wilt, Naect, seer godtloos, ende wreede Menscheneeters zijn

Watter gheschiede int wederkeren na haren Lande.
Dat xx. Capittel.

ALs sy nu omtrent vij. mijlen weechs van Brikioca geuaren waren na haer lantschap, so wast tegen den auont, ende was opten seluen dach als sy my geuangen hadden, ende sy voren by een eylant, ende togen die naeckens op het lant, meynden dien nacht daer te bliuen, ende trocken mi wt ten naecken aen lant

[fol. D6r]

Als ic opt lant quam en conde ic niet sien, want ic onder dat aensicht geslagen was, noch ick en cost ooc niet wel gaen, ende moeste aldus int sant liggen om der wonden wille die ick int been hadde. Sy stonden rontom my ende dreychden my datse mi eten wouden. Als ick nu in so groten angst ende iammer was, bedacht ic doen dat ic voormaels niet gedaen en hadde, namelijck dat bedroefde iamerdal daer wy hier in leuen, ende begost doen met wenenden ogen te singen wt gront mijns harten, desen psalm: Wt dieper noot schrey ic tot dy, etc. Doen seyden de wilden, siet hoe weynt hy nu is hy bedroeft, Daer na docht haer datse geen goede legeringe in dat eylant en hadden, om dien nacht daer te blijuen, ende voeren wederom na den vasten lande toe, ende daer waren hutten die sy voormaels gebout hadden, ende t'was inder nacht als wy daer quamen, ende sy trocken die Naeckens opt lant, ende maecten vier, ende leyden my daer na by. Daer most ick in een net slapen, dwelc sy in haer sprake Iuni heeten, dat sijn haer bedden, ende bindense aen twe palen, bouen die aerde, oft ist in een wout, so binden sijt aen twee bomen. Die coorden die ic om den hals hadde, bonden sy bouen aen eenen boom, ende lagen dien nacht rontom my ende bespotten my, ende hieten my op haer sprake Sichere inbau ende dat is, ghi syt mijn gevonden dier. Eer nu den dach door dranc, voeren sy wederom we, ende roeyden den gantschen dach lanc, ende omtrent de tijt als die Sonne op vespertijt stont, waren sy noch twee mijlen van der plaetsen daer sy dien nacht legeren conden, ende doen verhief haer een grote swarte wolcke, ende quam achter ons hen seer schrickelicken, ende sy royden rasch voort, op dat sy mochten aen lant comen om de wolcken en wints wille.

[fol. D6v]

Als sy nv saghen dat sijse niet ontfaren en costen seyden sy tot mi. Ne munghitta dee, Tuppando Quabe, amanasu y an dee Imme Kannimesis se Dat is te segghen, Spreeckt met uwen God dat ons den regen ende grooten wint gheen schade en doe. Ick sweech stille, ende de mijn gebet tot Godt ter wijlen si dat van mi begeerden, ende seyde met bedroefden sinne wtgronde mijns herten aldus O ghy almachtighe God, hemelsche ende eertrijcxsche gewelt hebber ghi die van begin der werelt den genen die uwen naem aenroepen gheholpen ende verhoort hebt onder den ghodloosen, verthoont mi nv uwe barmherticheyt op dat ic mac beknnen dat ghy noch by my sijt, ende dat die wilde heydenen, die welcke v niet en kennen sien moghen dat ghy mijn God mijn ghebet verhoort hebt. Ick lach inden naecker gebonden, also dat ick my niet om keeren oft om ghesien en cost nae dat weder, maer sy sagen dicwils, ende begosten te seggen O qua moa amanasu, dat is aldus geseit Dat groot onweder gaet achterwaerts. Doen rechte ic mi een weynich op, ende sach achter mi dat die groote wolcke verginck doen danckte ick God. Als wy nv aent lant quamen deden sy met my als voor, bonden my aen eenen boom ende laghen des nachts rondt om my, ende seyden wy waren nu na bi haer lantschap, wy sullen den anderen dach tegen auont daer aen comen, waer af ick my niet seer en verblijde.