niet af wy rustenons toe om voort te varen, ende wy hadden victaly verghadert voor ses Maenden, want wy hadden noch .CCC. mijlen te water te varen. Als wy alle dingen ghereet hadden ghemaeckt, so verloren wy op eenen dach dat ghroote schip inder hauenen, soo dat die reyse also belet wert.
Wy laghen daer inder wildernissen in ghrooter vreesen ende leden ghrooten hongher, ende moesten hoechdissen ende veltratten eten, ende andere wonderlijcke ghedierten meer die wy crijghen conden, oock aten wy water slecken die aen den steenen hanghen, ende dierghelijcke meer seltsame ende wonderlijcke spijse. Die wilde die ons eerstmael victalien ghenoech toe brochten, als sy waren genoch van ons hadden soo ontooch ons den meesten hoop op ander plaetsen, ende wy en dorften haer doen oock niedt wel betrouwen also dattet ons verdroot daer langer te blijuen lighen ende te verghaen. Aldus werden wy daerom met malcanderen eens dat den meesten hoop ouer lant soude trecken na die Prouincie de Soncion ghenaempt wordt, het welc noch .CCC. mijlen van daer was. Die ander souden metten ouer gebleuen schepen derwaerts comen. Aldus behielt die Capiteyn onser sommige bi hem, die met hem souden ouer dwater varen Die ghene die ouerlant toghen, namen victalie met haer om daer mede door de wildernisse te trecken, leydende sommige wilden met haer, ende toghen henen, maer haerder vele storuen van hongher. Die ouer ghebleuene quamen totter stadt, alsoo wi naemaels bevonden. Ons anderen was dat schip oock noch veel te cleyne om ouer die zee te varen.
Auteursrechtvrij