Uvaerachtige Historie ende beschrijuinge eens Landts in America gheleghen, wiens inwoonders Wilt, Naect, seer godtloos, ende wreede Menscheneeters zijn

✠ Hoe wy inder hoochden van achtentwintich gradus by den lande America quamen ende die hauen niet bekennen en conden, daer wy in bescheyden waren, ende hoe eenen groten storm hem byden landen verhief.
Dat VII. Capittel.

DAer nae op eenen dach welck was den xviij. van Nouember, nam de stierman die hooch

[fol. C1r]

de der sonnen, ende beuantse op de xxviij. gradus Daer sochten wy dat landt ten westen aen af. Daer nae op den xxiiij. dach der voorseyder maent saghen wy lant. Wy waren ses maenden inder zee gheweest, ende stonden dicwils in grooter vreesen. Als wy nv hardt by den lande quamen en kenden wy die hauene ende merckinge niet die dopperste stierman ghegheuen hadde, ende en dorsten ooc niet wel waghen om ons in onbekende hauende te gheuen, laueerden aldus lancx den lande hene ende het begost seer te waeyen, alsoo dat wy anders niedt en meynden wy en souden op dye clippen verdroncken hebben, ende het schip verloren hebben, Wy bouden ledighe vaten te samen ende deden buscruyt daer in, ende stopten die bommen toe, ende bonden ons gheweyr daer op, op auontuere oft wy schipbrekinghe leden, ende sommighe daer af quamen, die souden haer gheweir dan aent landt vinden, wandt die baren souden die vaten aen dat landt worpen. Aldus laueerden wi meinende vanden lande weder af te varen maer ten halp, niet, want den wint dreef ons op die clippen die daer int water verborgen laghen ontrent vier vademen waters diep, ende aldus moesten wy door dye groote baren opt landt varen, meynende nyedt anders dan dat wy alle ghader daer blijuen moesten ende verdrincken, nochtans schicte God als wy hardt by den clippen quamen dat een van onsen ghesellen een hauende ghewaer wert, ende daer voeren wy inne.

Op die selue plaetse saghen wy een cleyn scheepken, dat vluchte van ons ende voer achter een eylant, alsoo dat wy dat niedt en saghen, ende en consten niet weten wat dat voor een schip was,

[fol. C1v]

want wy en volchdense niet voorder nae, maer lieten onsen ancker te gronde, danckende ende louende Godt dat hy ons wt de ellende geholpen hadde, Wy rusten ende droochden onse ghereetschap, ende het was wel twee vren na noen, als wy den ancker te gronde lieten. Tegen den auont quam eenen groten Naecken vol wilder lieden bi dat schip, ende wouden met ons spreken, maer niemant van ons en cost de sprake wel verstaen, Wy gauen haer sommige messen ende angelhaken, ende doen voeren sy weder wech, dien seluen nacht quam noch een Naecken vol, ende daer waren twe Portugaleusers onder, die vraechden ons van waer wy waren, doen seyden wy, wy waren wt Spaengien, Doen meynden sy wy moesten eenen bekenden stierman hebben, dat wy so inder hauen gecomen waren, want sy waren inder hauenen bekent, maer met sulcken stormweder als wy daer in gecomen waren en wisten sy daer niet in te comen. Doen seyden wy haer alle gheleghentheit, ende hoe dat ons den wint ende die baren tot eenen schip brueck hadde willen brenghen, alsoo dat wy niet anders en meynden dan dat wy daer ghebleuen souden hebben, ende dat wy die hauene onuersienlijck ghewaer geworden waren, ende dat ons Godt daer in geholpen hadde sonder hope, ende van schip-brekinghe verlost, ende dat wy oock niet en wisten waer dat wy waren, Als sy sulcx hoorden, verwonderden sy haer, ende dancten Godt, ende seyden: die hauen daer wy in waren die heet Suyra way, ende wi waren ontrent xxiij mijlen weechs van een Eylant dat heet sancte Vincente, ende hoort den Coninck van Portugael toe, ende daer woonden sy, ende die sy mitten

[fol. C2r]

cleynen schipkens gesien hadden waren daerom gevloden om datse gemeijnt hadden wy waeren Francoysen geweest. Oock vraechden wy hoe verre dat Eylandt Sancta Catharina van daer was, want wy varen derwaerts, soo seyden sy het mochten ontrent xxx. mijlen syn na den suyden, ende daer was een natie van wilden die heten Carios, ende dat wy wel voor ons syn souden. Ende sy seyden, die wilde des tegenwoordighen hauens heeten die Tuppin Ikins, ende dat waren haer vrienden, daer voor dorften wy niet sorgen

Wy vraechden haer in wat hoochden der sonnen dat het selue lant lach, sy seyden in xxviij. gradus, also dat oock waer is, ooc gauen sy ons gelijckenisse waer by wy dat lant bekennen souden.