Verzamelde gedichten. Deel 2

[p. 356]

Op den Torentrans

Wij zagen neder op den bloei der tuinen
En tevergeefs naar 't levenslot van later.
De bloemen, diep in 't gras onder de kruinen,
Schitterden als juweelen onder water.

Kristallen uit een opgelost verleden,
Dat is vergaan in namelooze puinen,
Waarvan de stervelingen en de steden
Verstuiven in de onbestendige duinen.

En ook de eeuwigstandvastige pyramiden
En de in de wolken opgeboorde torens,
Zij zullen eenmaal als iets kleins, verlorens
In wervelwind over de vlakte vlieden.