Verzamelde gedichten. Deel 2

[p. 171]

Donkeyman

Ik had ook eens een vrouw lief in mijn leven.
't Was toen ik nog op de Malaya voer.
Wij hadden lang voor Gods gena gedreven,
Maar haalden eindelijk toch Singapoer.

Het schip was bijna in de Straits gebleven
En luisterde al lang niet meer naar 't roer,
Bestemd voor Bombay, lang al opgegeven,
Niemand verwachtte het in Singapoer.

Daar lagen al die witte luxe-booten;
Wij voelden ons zoo afgetakeld poor.
Het was alsof zij met hun funnels floten:
‘Wat kom jij doen in 't schatrijk Singapoer?’

Wij lagen er twee maanden in de dokken,
Menig huisvader hield het met een hoer.
Zij gingen wàt gezellig samenhokken
In een slecht huis van 't Chineesch Singapoer.

Ik bleef alleen, liep 's avonds rond te darren,
Gewend te leven zonder liefdevoer.
Ik zag de rijken rijden in hun karren,
Ja, alles wat zich mest aan Singapoer.

[p. 172]

 

Maar eindlijk liet ik mij toch ook belezen

 

Bij een Japansai op den blanken vloer,

 

Veel bleeker, tengerder dan die Chineeschen.

 

Zij hoorde ook niet in 't moordend Singapoer.

 

 

 

Aan haar heb ik mijn levenslot gewijd.

 

Het werd mij klaar hoe 'k zoolang zonder voer:

 

Ik had nooit meer dan twee drie dagen tijd,

 

En nu drie maand in 't smoorheet Singapoer!

 

 

 

De kar was klaar, wij moesten weer verlaten,

 

Maar er was een die trouw voor eeuwig zwoer.

 

‘Ja, blank en bruin hoeft elkaar niet te haten,

 

Dag lieve meid in 't mooie Singapoer.’