Gedichten (2 delen)

[p. 793]

tekstkritische noten

Emendatie r. 18: dichter < dichte

[468] Brief, aan R. Anslo, te Rome.aant.

Anslo, geest in poesy,

Die veel geesten aan het Y

Somtyds nydigh om deed kyken,
Als uw pen de prys gingh stryken,

Van een ander, nergens naar,

Noch zoo geestigh, noch zoo klaar:

Goede kennis, maar te tanger,
Want de vriendschap wierd eerst swanger,

Van ons beiden, binnen Room,

Te Veneci, uit haar soom,

Voor ses jaaren pas gebooren,
En te Padua, alvooren

Myn vertrek, van uw gelei,

Aangequeekt, met geen gevlei,

Maar met melk van vroomen yver,
Om te huis die styf, en styver,

Tot bedaaghtheit op te voen:

Sinneryke dichter, toen

Wy malkander veele daagen,
Deur Liëer glaasjes saagen,

En deur misten van tobak,

By de vrunden, zoo ontbrak

Ons onnoodigh pen, noch boeken,
Om malkander te besoeken.

Maar terwyl we, duisend myl

Zyn gescheiden, waar de styl

Van besoek, noch groeten gelden,
Dan de penne, en boo kan melden,

Maakt er geen van bei gewach,

Waar aan of het faalen mach?

Lieve waar aan mach het faalen?
Weet men niet een pen te haalen?

Vindt men swaanwiek, gans, noch end?

Is de waatermoole ontwent,

Van 't gemaal der postpapieren?

[p. 794]

 

Blyven inkten aan 't verdieren?

 

Mynt men potloot, noch rood kryt?

 

Kan men naa den ouden tyd,

 

Noch in palm, noch schorsseriemen,

40

Syne meiningh fyntjes vliemen?

 

Reist er post, noch reisend man,

 

Die een boodschap brengen kan?

 

Lieve waar aan mach het faalen?

 

Seeper wist ik t'achterhaalen,

45

Waar dat Anslo is belendt,

 

Maakte ik hier en daar bekent,

 

'k Moest de kennis, half begraaven,

 

Doen verrysen, somtyds laaven,

 

En gesonder dan te voor

50

Maaken, met het brief tresoor.

 

Spreeuwbek, doch wat twyffelachtigh,

 

Snaaterbekte, hy in 't machtigh,

 

En trots Rome hiel syn woon,

 

By den Kardinaal Kappoon.

55

Hy had Menno uitgetrokken,

 

Gingh in lange knunnikrokken,

 

Hongh de seilen, naa den wind,

 

Van den mytergod bemint,

 

Welkers stoel hy kon verplichten,

60

Met hooghvliegende eergedichten,

 

Als een oud, of nieuw Romein,

 

In uitheemschen ongemein.

 

Dies, om dat de pest, van Napels

 

Schier ontvolkt, deur heele staapels,

65

Putten vol van lyk, op lyk,

 

Langhs den Tyber, 't Pausche ryk,

 

Voortgeslaagen, uitgelaaten,

 

Met heur seissen heele straaten,

 

Hof, en huis had omgesneen,

70

Dacht ik leedsaam, tien om een,

[p. 795]

 

Of myn kennis is gekorven,

 

Van dat vuurswaard, en gestorven.

 

Maar myn kennis, o! hoe gaauw

 

Schiep myn boesem angh, en flaauw,

75

Aam en sterkte? o! wat een luister

 

Kreegh myn aanschyn, naa dat duister,

 

En beneevelt morgenlicht,

 

Met de son van uw gedicht,

 

In een briefjen, aan een ander

80

Amsterdamschen Neederlander,

 

Deurgebrooken helder blonk,

 

En men u gesondheit dronk?

 

Schenk my ook een glas, met saanen,

 

Laat myn oogen ook eens traanen,

85

Van een frische Mentser pint:

 

Geeft my daadlik pen, en int,

 

En een doek, om 't hoofd te doeken,

 

'k Wil myn kennis gaan besoeken,

 

Met een bly ontworpen rym:

90

'k Wil myn kennis, half in swym,

 

Kloeker, dan te voor, oprechten,

 

Riep ik yvrigh tot de knechten.

 

Goede kennis, heeft het val,

 

Segh hoe staat het leeven al?

95

Goede kennis laat my weeten,

 

Of ik u noch zoo mach heeten?

 

Of uw kerk, en grooter staat

 

Kleiner, en de werld niet haat?

 

Krygh ik antwoord, 't is een teeken,

100

Van gespraaksaamheit, met leeken.

 

Uwe hand, om myne hand,

 

Zoo gevouwen, zal een band

 

Van de voorste kennis blyven,

 

En de vriendschap trouwer styven.

105

Lieve, segh dan, of voortaan

[p. 796]

 

Uwe liefelyke swaan,

 

Sich nu pluisende, in de straalen,

 

Die van Sweedens Pallas daalen,

 

Die, in plaatse van olyf,

110

Keetens, om uw schouders, styf

 

Van fyn goud sondt, om te loonen

 

Uwe vaarsen, heure kroonen,

 

Nooit ons oor zal streelen meer,

 

Teegenwoordigh, noch van veer?

115

Wat al flaauwe geesten snakken,

 

Onder Amstels ypetakken,

 

Na veranderingh van lucht?

 

Al wat Vondel singht, en sucht,

 

Al wat Huigens luitesnaaren,

120

Onder Haaghsche lindeblaaren,

 

Speelen, op gemeeten toon,

 

Smaakt wel lekker, klinkt wel schoon:

 

Maar de maagen, naa 't versaaden

 

Van gesooden, van gebraaden,

125

Wenschen, dat er ook banket,

 

Op de taafel, werd geset.

Emendatie r. 43: mach < macht