Gedichten (2 delen)

[p. 769]

[453] Klachte oover ondankbaare vrinden.aant.

Eer zal het lichte vuur geschaapen, om te steigen,

Neer neigen, als de swaare muur:

Eer zal de swaare muur geschaapen, om te neigen,

Opsteigen, als het lichte vuur:

Dan ik uw vriendschap, vol weldaadigheits, zal laaten,

Toeseide sommigh drempelvrind:

Dan ik uw vriendschap, vol geneegentheits, zal haaten,

Toeseide ik hen van my bemint.

Maar noch de lichte vlam, noch swaare steen verlieten

Hun neigens, noch hun steigens sucht:

Nochtans beklaagen wy, dat vrunden ons opschieten,

En leelik houden, voor een klucht.

Staak, trouwe zielen, staak aan iemand meer te trouwen,

De werreld heeft geen trouwheit meer.

Ondankbaarheit regeert, ondankbre zyn behouwen.

Men strek geen geld om vrundeneer.

Wat ons onmooglik scheen, heeft mooghlikheit ontfangen.
Daar is niet seldsaams, of de tyd die kan het langen.