Gedichten (2 delen)

[p. 755]

[441] Weederandwoord, aan den selven, op het halve vaars, onder syn dicht:aant.

Non omnibus idem Jupiter.

't Is wis genoech, dat God Jupyn

Syn oovervloende goude schaalen,

Vol kunst, en deughdelyk robyn,

Verscheidelyk, op aard, doet daalen,

In 't hoofd van menschelyk geslacht.

Gelyk een daauw, of soete reegen,

Hoewel gebuurigh land versmacht,

Wel op het ander komt geseegen:

Zoo goot Gods goedheit in uw brein,

O Raademaaker, reeds gebooren,

Vol geests, een weetenschaps fontein,

Wiens soete straal myne oogen hooren,

Daar ik vast dorstigh, naa wat kunst,

Versmacht. Want dat ghy my wilt lyken,

By Sofokles, is blinde gunst,

De grootste moet het seil hier stryken.

Wat ben ik dan een lierenaar,

Een arme bloed, veracht langs straaten!

Al wat ik lierde, is wat misbaar,

Dat luitenaars, en harpen haaten.

Beleeft men huiden zulken geest,

Ghy zyt het, wat hy is geweest.