Gedichten (2 delen)

[p. 709]

[413] Boerde, aan den selven.aant.

Grenier, het is, op goeden grond,

Goed boerden, en goed jokken.

Al dansen wy, met stokken,

Al quetse ik soet, van verre, uw mond,

Ghy kunt myn jokschen sin begrypen.
Wie kittlen wil, moet soetjes nypen.

Uw brief my noodende ter feest,

Met u saam onderteekent,

Van die uw Bruidje reekent

Te zyn, naa lichaam, en naa geest,

Is van Bruids hand eerst onderschreeven:
Is dit geen feil, wil 't my vergeeven.

Zoo maakt ghy 't spreekwoord, geensins waar,

Op Neerlandsch: mans hand booven.

Wie Edens heilge hooven

Wil schildren, met het eerste paar

Gelieven, die de werreld teelden,
Zal bestemoer het lest verbeelden.

Natuur, die alles onderhoudt,

Heeft niet vergeefs de dieren

Geleert de wys te tieren,

Wanneer een minlik paartje trouwt:

De man, als hoofd, leght altyd booven,
Dies hebbe hy zoo God te looven.

Uw trouwen is noch niet volbracht.

Maar hoe? niet oopenbaarlik.

Maar voor den Heemel waarlik,

Zoo greep het huuwlikslot haar kracht.

't Is poppenmin, die, langhs kassye,
Syn vrouw set, aan de hooger sye.

Hoe kan een vryers oogh, langhs straat,

Zoo siende een vrouw geleiden,

De maaghden onderscheiden?

O andere Abram, in der daad

Zoo valt ghy, in gelyke sonden,
Dat Abrams vrouw schier had geschonden.