Gedichten (2 delen)

[p. 706]

[412] Antwoord op de toemaate, aan den selven.aant.

Reisbroer, ik in Zeeland koomen?
Met een Maartsbui, oover stroomen,

Koulik, sieklik in een schuit,

Om een Engel, om een Bruid,

Welkers schoon aantreklik weesen,
My, tot trouwen, mocht beleesen?

Reisbroer, om te sien uw trouw,

Deed ik, dat ik nimmer zou

Willen doen, om huuwliks krooningh
Aan te kyken van een kooningh.

Maar, om in de fakkel vlugh,

My te branden, als een mugh:

Om te loopen, als het muisje,
Deur een valdeur, in het kluisje:

Om te swemmen, in het net,

Van de vischers uitgeset:

Om te vliegen, in de strikken,
Als die lysterbessen pikken:

Gun dat ik myn trouw zoo heet,

Reisbroer, dat lykt niet een beet.

Reisbroer, sach ik zynde, op 't eiland
Walchren, langs 't bebloemde weiland,

Of te Middelburgh, in stad,

Langhs het boomryk cingelnat,

My ontmoeten Engelinnen,
Schoon van buiten, schoon van binnen,

En myn neus kreegh minnelucht,

'k Liep, als Josef, op de vlucht.

Zou ik dan, in Zeeland, koomen?
Met een Maartsbui, oover stroomen,

Koulik, sieklik, in een schuit,

Om een Engel, om een Bruid,

Welkers schoon aantreklik weesen
My, tot trouwen, mocht beleesen?

Reisbroer dat lykt niet een beet,

[p. 707]

 

Reisbroer, 'k meine ik beeter weet.

 

Reisbroer, zoo ik was van sinnen,

 

Om te vryen, om te minnen,

 

Amsterdam, zoo grooten stad,

40

Grooter dan de Zeeuw besat,

 

Amsterdam, waar 't krielt van bloemen,

 

Lyk de vryers vrysters noemen,

 

Had langs Amstel, of het Y,

 

Licht een bloemetjen voor my.

45

Maar ik mach my self gelyken,

 

By den soon der koorenryken,

 

Soon van Ceres graangodin,

 

Warsch van trouwen, koud van min.

 

Al quam d'allerschoonste Fryne

50

Slaapen, binnen myn gardyne,

 

Dat Xenokrates niet scheelt,

 

Sy sliep, by een steenen beeld.

 

Ja dat mach ik kuischlik seggen,

 

Want ik sach my zoo eens leggen,

55

Op de Duitsche reis, deur Trent,

 

Na den Veneciaan gewendt.

 

Liet myn oogh eens minnestuipen,

 

Om een schoonheit, binnen sluipen,

 

't Moest de selve gangen gaan,

60

Van den Bischop Ammiaan.

 

Maar dit hoef ik niet te vreesen,

 

Kupidoos bekoorlik weesen,

 

Met syn mintorts, in syn hand,

 

Steekt myn leever nooit in brand.

65

Want al is het ys verlooren,

 

Ik allykwel blyf bevrooren:

 

Ik allykwel voel den vorst

 

Bakken, tot kristal, myn borst.

 

Zou ik dan in Zeeland koomen,

70

Met een Maartsbui, oover stroomen,

[p. 708]

 

Koulik, sieklik, in een schuit,

 

Om een Engel, om een bruid,

 

Welkers schoon aantreklik weesen

 

My, tot trouwen, mocht beleesen?

75

Reisbroer dat lykt niet een beet.

 

Reisbroer 'k meine ik beeter weet.