Gedichten (2 delen)

[p. 551]

[327] Prins Freedrik Hendrik, de schild des vaaderlands.aant.

Het land, dat tirannye, en wreevel

Des bloedhonds, en onmenschelyk gekneevel,

Van Alba heeft ontschudt haar teedren hals:

Dat land, een handje lands, uit zoo veel ongevals,

Van mosterdsaad, gegroeit, tot takken,

Die, aan gestarnte, Oranje blaaders plakken,

Heeft nergens, langs de son, een son, die haar verdooft.

Geen Vorst, of Kooningh van veel ryken,

Die haar, in macht, of rykdom, mach gelyken,

Zoo langh de vroome, en wyse, en dappre held

Prins Freederik, die, op syn tanden, Flips geweld

Afstuit, in 't leeven is. Haar Staaten,

Op zulken arm, en veldheer der soldaaten

Zoo trots, gelyk een onverwinbre Leeuw,

Doorklinken Spanjes hof, met tartende geschreeuw,

Kom, Spanje, kom hooghmoedigh Spanje:

Kom, vleegels, kom, wy schuilen, langs Oranje.