Gedichten (2 delen)

[p. 389]

[232] Koddenaartje.aant.

O koddenaartje, vroolik beestje,
Soet schaatrende uit een lustigh geestje,

In traaljen, draadjes van metaal,

Deur elk vertrek, en elke saal:

Schoon ghy zoo hooghjes hanght, in slootjes,
En niet meught hupplen, met de pootjes,

Op lindetakjes, of poplier,

Des wildsanghs allerbeste tier:

Schoon ghy noch drankjen hebt, noch aasjen,
Meer dan, in 't bakjen, en in 't glaasjen,

U daagelyks gegeeven is,

Ghy leeft, vry van bekommernis.

Ghy singht des morgens, als de sonne
Komt teegen duister aangeronne,

En straalen schiet, deur 't winkelglas:

Ghy looft den Heemel, met dien bas.

Ghy singht: uitmuntende gemoeden
Ontfangen voor, en teegenspoeden,

't Zy buiten banden, of in band,

Met een gelaat, van 's Heemels hand.

Ghy singht: de werld leit, voor elk, oopen,
Men kan er ver, niet buiten loopen:

Sit imand, in een enger gat,

Zoo hy 't sich inbeeldt, 't is een stad.

Ghy singht: al wat er leên kan reppen,
Daar zal d'alschepper spys toe scheppen:

Hy schept het leeven niet vergeef,

Maar geeft het lyftocht dat het leef.

Singh beestje, singh zoo soet gekaakels,
Ik schryf 't, in goud, gelyk orakels,

Waar mee, o vlugge pluimsibil,

Apol ons onderwysen wil.

Ghy kont my niet veel mylen trekken,
Wyl myns zyt, maar hal aardigh wekken,

35 Als van uw tongsken zoo gestreelt,

[p. 390]

 

Myn heele ziel, in d'ooren, speelt.

 

Zoo beestje groei, in 't quinkeleeren,

 

Euterpe zal heur fluit vereeren,

 

Met soet verdragh, op uwe tongh,

40

40 Self naa uw keeltje niet meer songh.