Gedichten (2 delen)

[p. 322]

[185] Afkeer van Isabelle.aant.

Ik Isabelle vryen?

Ik Isabel? dat prutse trotse dier?

Dan zal de wollevintand 't nier

Der rammen nooit aan stukken snyen.

Dan zal het listigh vosje

De haanekooi, natuurelyk vervaart,

Verschoonen, of uit goeden aard,

Bont menglen, met het veederbosje.

Dan zal de steur de baaren

Ontswemmen, om te weiden, in het woud.

Dan zal het hart, om 't diepe sout,

De groene beemden laaten vaaren.

Dan zal gestarnt van booven

Neerschieten, om te flikkren naa om hoogh.

Dan zal gebloemt den Heemelboogh

Besaaijen, en ons licht belooven.

Wie zal dees vreemdicheeden

Beleeven? zoo zal niemand Isabel,

Met my, op 't bed, naa bruiloftspel,

Door synen raad, hoe trouw, sien treeden.

Ik Isabelle vryen?

Neen Atalant vliegh vry, en houd u prat,

Myn leeven is te waarden schat:

Uw grootsheit zou de dood verblyen.