Gedichten (2 delen)

[p. 92]

[90] Laatste eere aan Katarina Jehev. Weduwe wylent Ioost Iuliens.aant.

De blaauwe kerk bewaar Katryns ontsielde beenen,

Uit Brussels wiegh, gevlucht voor Alba, naa den Rhyn,

Waar Juliens heur smeekt, om 't echte bed gordyn,

Waar beide, 's Keisers naam, en 's Kooninghs sich vereenen.
Dry kroonen kroonen hen, met middelbaare leenen

Van werreldsch goed, dat sy, om hun geloove in pyn,

Verjaaght, vermeerderen, langs Gysbrechts kristallyn,

Al waar de leste Son hen beiden heeft bescheenen.

Sy veeghde acht kruissen uit, een duifje dat haar gaa,

Voor twintich jaar verloor. Sy sach haar derde staaken,

Die, om 't verlies haar's troost, noch treuren al te draa.

Gods taafel, en 't gebloemt des aards was haar vermaaken.

De saalichmaaker doe, ten jongsten uit genaa,

Haar lyf, en ziel syn disch van Heemelbloemen smaaken.