Stichtelijke gezangen, in verscheidene gelegenheden gedicht, en met aanmerkingen, tot verstand van eenige stukken uit de H. Schrift, verrijkt. Deel 2

[p. 119]

De zielen dorstende naar Christus, en zijn hell.
Of de XLII. Psalm berijmd.

Op eene nieuwgemaakte Zangwijze.
Of: Op die van den XLII. Psalm.

Zang.

I.

Schreeuwt een hert naar waterstroomen,^*

Hijgende, zoo schreeuwt mijn ziel,

Om tot U, o God, te koomen,

Wiens nabijheid mij beviel.

Dorstend zoektze, waar ze zweeft,

Is'rels God die eeuwig leeft.

Och wanneer zal ik, na 't kwijnen,
Voor Gods aangezicht verschijnen.

II.

Dag en nacht, zijn brakke traanen

Mij ten spijs; daar ieder spot,

* Schreeuwt een hert naar waterstromen,] De Zinspelingen zijn in deezen en den volgenden XLIII. Psalm, op de uitleiding uit Egypte. En hier wordt de Kerk vertoond in haare worstelingen I. Met VIJANDEN VAN BUITEN. א. Assyriers, Babyloniers enz. in wier landen veele ballingen zaten. Psal. XLII: 2-6. ב Syriers, Arabiers, Egyptenaars, onder de Seleucieden en Lagieden, de Edomieten onder Antipater, Herodes den grooten enz. v. 7-12. II. Met VIJANDEN VAN BINNEN bestrijders der Chasideen, en vervolgens snoode Pharizeen, verbasteraars van de Leer der verzoening Psal. XLIII:1-5. Zie dit uitgebreid in 't I Deel der Gezangen bladz. 26-36.

[p. 120]

 

Stout mijn vreugdezon doet taanen,

 

En mij vraagt’ Waar is uw God?

 

Ja Hij leeft! en ziet op mij,

 

'k Stort mijn ziel uit; wijl ik blij

 

Naar Gods huis met lofgezangen,

 

Treeden zal in Feestgedrangen.

Tegenzang.

III.

O mijn ziel, wat zoudtge U buigen?

Waarom zijt ge in mij ontrust?

Hoop op God! gij kunt getuigen

Van zijn trouw, uw liefde en lust.

Voor 't verlossen, voor het licht,

Van zijn zalig aangezicht,

Zal ik de eeuw'ge Goedheid looven:
Looven gaat de klagt te boven.

IV.

'k Denk aan U in 't angstig dwaalen,

Uit de vlakte der Jordaan;

'k Voel mijn zugt naar Hermons paalen,

Uit het klein gebergte gaan.

Hermons afgrond, 's Hemels roê,

Roept hier Sodoms afgrond toe;

't Hol gedruisch der watergooten,
Zal Uw gramschaps vloed vergrooten.

[p. 121]

 

V.

 

All uw baaren, all' uw golven,

 

Gaan mij over 't hoofd. Hoe leit

 

Hier mijn arme ziel bedolven!

 

Nog is 't goedertierenheid.

 

God is 't die ze 's daags gebiedt;

 

's Nachts is bij mij 't godlijk lied:

 

'k Zal dan 't reukwerk biddend geeven,

 

Aan den God, die mij doet leeven.

 

VI.

 

'k Zal tot God mijn steenrots spreeken,

 

Hoe vergeet Gij al mijn smart?

 

Zult Gij geen verdrukking wreeken?

 

Waarom ga ik staâg in 't zwart?

 

Met een doodsteek in 't gebeent,

 

Daar mijn ziel om klaagt en weent,

 

Wordt mij hoonend toegedveeven;

 

‘Waar 's Uw God de bron van 't leven’?

 

VII.

 

O mijn ziel, wat zoudtge u buigen?

 

Waarom zijtge in mij ontrust?

 

Hoop op God! gij kunt getuigen,

 

Van zijn trouw, uw liefde en lust.

 

Veel verlossing, heuchlijk licht,

 

Vond mijn treurig aangezicht:

 

Nimmer heeft Hij mij vergeeten;

 

'k Zal Hem staâg, mijn' Bondgod heeten.