Stichtelijke gezangen, in verscheidene gelegenheden gedicht, en met aanmerkingen, tot verstand van eenige stukken uit de H. Schrift, verrijkt. Deel 2

[p. 94]

^*'t Gering getal van waare vroomen, en de menichte van huichelaaren, kort voor Messias komst.
Of de XII. Psalm berijmd.

Op eene nieuwgemaakte Zangwijze.
Of: Op de wijze van den XII. Psalm.

ZANG.

I

Behoud O HEER! en red: Gij moet ons spaaren;

Daar 't volk ontbreekt, dat in de godvrucht leeft.

En wie 't verbond van God nog bleef bewaaren,

In 't menschdom schier den geest gegeeven heeft.

* 't Gering getal van waare vroomen, kort voor Messias komst.] Dat de XII Psalm op dit Tijdgewrigte ziet, blijkt niet alleen uit het verband met den voorgaanden IX, X, en XI, die tot zoo wijd waren afgedaald; maar ook uit de klaarste Tijdmerken die we in den Psalm zelve vinden (1). 't Gebrek van de Goedertierenen, of Godvruchtigen םידיסח Chasideen v. 2. Verg. Jes. LVII. 1-3 & Psal. XLIII. 1. (2). De valsche leer, de geveinstheid en trotsheid der Pharizeen v. 3-5. (3) De verachting en verdrukking van 't arm en elendig volk v. 6 (4) Het rondom draaven om Joodegenooten te maaken, en de verhoging van de snoodste menschen in 't geslagt der Herodessen v. 9. - De Sieraad en 't leven, benevens de duidelijkheid, welke aan dit Dichtstuk wordt biigezet door 't invoeren van Reien; doet mij denken dat het met een Zang, Tegenzang, en Slotzang is opgezongen. Behaagt dit iemand niet, hij volge hier in zijne keuze. In de zaak zelve komt daar door geen de minste verandering. - Dat ik in deezen gelijk ook in de volgende Psalmen, zoo na als 't mogelijk was, den Hebr. tekst, en de Zinspelingen van den Dichter, hebbe zoeken uit te drukken, zal een kundig lezer merken.

[p. 95]

 

II

 

Wat valsche taal laat zich hunn' mond ontglippen;

 

De vleierij, een bron van zoo veel smart,

 

Vloeit als een stroom van hunne gladde lippen;

 

Men spreekt en denkt, maar met een ander hart.

Tegenzang.

III.

De HEER die 't waare en 't valsche weet te scheien,

En 't listig hart der menschen diep doorgrondt;

Besnoeit eerlang de lippen die ons vleien,

En kerft de tong die grootspreekt uit den mond.

IV.

Zij zeggen: ‘Wij, wij zullen zegevieren

‘Met onze tong, wier gladde taal nooit stiet.

‘Wie buiten ons zou lip, en mond bestieren?

‘Wie is de HEER, die over ons gebiedt?

V.

‘Ik zie, zegt God, elendigen verpletten;
‘'t Wordt al verwoest, de nooddruft treurt en zucht:

[p. 96]

 

‘Nu sta ik op, 'k zal hen in ruimte zetten,

 

‘Die adem geeft, zoo haast de vijand vlugt.

Slotzang.

VI.

Des HEEREN rede is rein! 'k zal hulp verbeiden:

Ze is onvervalscht als 't allerfijnst metaal.

Nooit wordt het schuim van 't zilver zoo gescheiden,

Al loutert het de smeltkroes zevenmaal.

VII.

Gij, HEER, zult hen in zoo veel ramp bewaaren,

Als list of magt des vijands, dwingt of vleit.

Gij zult hen voor dit boos geslachte spaaren,

Hunn trouwe God blijft gij voor de Eeuwigheid,

VIII.

Gij zult uw woord, en heilbeloften staaven,

Hoe 't godloos volk, en staat, en Kerk beroert:

Al zie ik hen vol drift alomme draaven,

En 't snoodfte schuim ten top van eer gevoerd.