Stichtelijke gezangen, in verscheidene gelegenheden gedicht, en met aanmerkingen, tot verstand van eenige stukken uit de H. Schrift, verrijkt. Deel 2

[p. 47]

Versmading van 't valsche en lust tot het waare goed.

Op eene nieuwgemaakte Zangwijze.
Of: Hemelsch oogo uit Lodestein: als men den zang der drie eerste regels, op de drie volgende herhaalt.

I.

Godlijke oogen;

Uw vermogen

Trekt de ziel van 't laage stof.

Wat heeft de aarde,

Luttel waarde;

Bij het goed van 't hemelhof?

All' de schatten,

Die men vatten,

Al wat ons verheffen kan;

Al 't vermaaken,

Wigt van zaaken

Zijn als kaf in 's Hemels wan,

II.

Streelt ons 't Eigen

Wil 't ons neigen

Tot een goed dat ons bekoort;

Toont de waereld

[p. 48]

 

Rijk bepaereld,

 

Breeder weg en ruimer poort;

 

't Is bedriegen,

 

Enkel liegen;

 

Wat men ons voor heil belooft.

 

't Zondig rusten

 

In de lusten,

 

Heeft ons 't waare heil ontroofd.

 

III.

 

Die, in 't harte,

 

Diepe smarte

 

Voelt, van 't eeuwig zielsgemis;

 

Raakt aan 't klaagen,

 

't Ernstig vraagen,

 

‘Waar of God mijn maker is’?

 

Al 't begeeren,

 

Al 't vermeëren,

 

Van het goed, zoo lang men leeft:

 

Al het loopen,

 

Al het hoopen,

 

Toont dat niets het wezen heeft.

 

IV.

 

Mogt die waarheid,

 

Door haar klaarheid,

 

Straalen schieten in 't gemoed;

[p. 49]

 

Dan verkoor ik

 

(Al verloor ik

 

Alles) God voor 't hoogste goed.

 

Dan zou de aarde,

 

Die 'k vergaarde,

 

Niet bevord'ren mijnen val;

 

Dan zou 't leven

 

Blijdschap geeven;

 

Dan was God mijn eenig Al.