Stichtelijke gezangen, in verscheidene gelegenheden gedicht, en met aanmerkingen, tot verstand van eenige stukken uit de H. Schrift, verrijkt. Deel 2

[p. 40]

Het beste deel.

OF AANDACHT OP LUK. X:41, 42. En JESUS antwoordende zei tot haar: Martha Martha, gy bekommert, en ontrust u over veele dingen; maat een ding is nodig. Doch Maria beeft het goede deel uitgekooren, het welk van haar niet zal wechgenoomen worden.

Op eene nieuwgemaakte Zangwijze.
Of: Onnozel diertje sprak uw taal. uit Lodestein.

1.

Wijkt schepselen, wijkt ijdelheên;

'k Zal nooit met u, in vriendschap treên;

Ik zeg op al uw aanbod, Neen!

Ik kan uw lust, en rust ohtbeeren.

Uw draaikolk wraak ik door genâ;

lk kies het zachte Siloa,

En stap naar 't stil Bethania,

Om 't heil uit JESUS mond te leeren.

II.

Wat zou al 't aanzien, al het goed,

Gemak, vermaak, en overvloed

Van scheps'len, voor 't ontroerd gemoed,

In 't nijpen van den nood tog baaten?

Wat helpt ons al 't onnoodig veel,

Eén ding is noodig, groot, en eêl:

Maria kiest het beste deel;

Wil 't veel, en vol, aan de aarde laaten.

[p. 41]

 

III.

 

Maria die de wijsheid mint,

 

En 't oor aan 's Heilands lessen bindt;

 

Heeft alles, waar zij JESUS vindt:

 

Zij heeft dit goede deel verkooren.

 

Welzalig Hij, wien dit vermaakt,

 

Wien deeze schoonheid innig raakt,

 

Die door haar liefdevlammen blaakt!

 

Wat godlijk heil is Hem beschooren!

 

IV.

 

Die JESUS mist, is gansch verward

 

In duizend scheps'len; 't angstig hart

 

Gevoelt in rust een fijne smart;

 

Een fijne smart vergalt de zoetheid.

 

Maar al wie God in 't harte heeft,

 

En door 't geloof in JESUS leeft;

 

Leeft blij, schoon Hij door doornen streeft.

 

De Godheid is de hoogste goedheid.

 

V.

 

Wat luister U in de oogen straalt,

 

Wat schoonheid hier beneden praalt,

 

Waar in 't nieuwsgierig oog verdwaalt;

 

Het slijt door jaaren, of gewoonheid.

 

Is God uw goed, uw doel, en deel,

[p. 42]

 

Dit ééne in plaats van al dat veel;

 

En geeftge uw hart aan Hem geheel:

 

Dan hebt ge eene onverwelkb're schoonheid.

 

VI.

 

Wordt Gij op de aarde rijk vergast,

 

Daar 't ruim volop van alles wast:

 

Wat wordt eerlang die lust een last;

 

Hoe schoon 't onthaal, voor 't oog mogt schijnen!

 

Waar blijft de waereld? Ach wat is 't,

 

Zoo Ge alles hebt, en JESUS mist,

 

En zorg, en tijd, aan 't aardsch verkwist?

 

Haaft ziet ge al 't ondermaansch verdwijnen.

 

VII.

 

Maar heeft u JESUS ooit gesmaakt;

 

Zijn goed, en zoet uw ziel geraakt;

 

En 't hart naar Hemelman gehaakt:

 

Dan moogtge u in dit deel verblijden.

 

Dan zal in armoê, nood, en pijn;

 

De Heiland voor u alles zijn:

 

Dan drenkt Hij u met Hemelwijn;

 

Dan zult gij dorst, nog honger lijden.

 

VIII.

 

Geniet Gij aanzien, roem, en eer;

 

Buigt elk zig ned'rig voor u neêr:

[p. 43]

 

Straks neemt dit onverwacht een' keer;

 

Zelfs Vorsten ziet ge onttroond van slaaven.

 

Hoe zalig kiest dan 't godsgeslacht,

 

Van elk yergeeteen, en veracht,

 

Het beste deel hun toegedacht,

 

Dat God in 't zoutverbond wil staaven.

 

XI.

 

Wat hoogheid, men verlaagen zag;

 

Wat vreugd, verdween in rouwbeklag;

 

Wat nacht, ooit volgde op schooner dag;

 

Waar ooit verandering mogt koomen:

 

Mijn JESUS is, en blijft mijn schat,

 

Die al mijn lust, en heil vervat;

 

Hij wijft mij 't zuiv're hemelpad;

 

Dit deel wordt mij nooit afgenoomen.