Spolia mundi

[p. 115]

X

De spot der spotters maakt hij niet te schand',
Hij keert de rug naar 't hoongelach der bozen
En schrijft en schrijft in sterren, vuur en zand
Zijn raadsels uit waarbij in ademloze
Verwondering werelden op en ondergaan -
En waar mijn keel schreeuwt om een snelle Wreker
Doet schrijvend hij mijn onverstand verstaan:
Onmetelijk als hij-zelf is ook zijn beker.