Spolia mundi

[p. 114]

IX

Wanneer die stapelplaats van schedels en skeletten
U, mensheid, nòg ter dood toe niet benauwt,
Wat zal de Mammon en de Moloch dàn beletten
- Afgoden als de wereld schier zo oud -
In uw vreemd bloed hun jachten voort te zetten?
Want dorst naar bloed was immer dorst naar goud
En wat vermogen menselijke wetten
Als u 't gekruisigde gebaar der Liefde niet weerhoudt
Zelfs god'lijk Bloed tot munten om te pletten!