Spolia mundi

[p. 108]

III

Zó, wat hier Vondel zong van bijen en van rozen
Was, Vaders, slechts de naklank van uw stroom
Van melodieën, ruisend in de bodemloze
Afgrond der eeuwen tussen Wieg en Boom;
En daar waar Ayschylos zijn noodlot zag doorschenen
Rezen, bezielde wacht en mateloos bekoord,
De goden Hellas' in hun spraakgeworden stenen,
Hun tempels vol van Plato's Stemgeworden Woord.