Spolia mundi

[p. 74]

Bijen

Toen een tor met zwaar geronk
Uit een lucht vol donderkoppen
Landde bij een bijenhonk
En om onderdak zou kloppen,
Stoven vinnig, vonk na vonk,
Duizend darren uit hun doppen
Die haar vroegen wie en wat;
Toen de tor zei dit en dat,
Duidend op de regendroppen
En het hevig hemelnat,
Schudden zij met hete koppen:
Neen, - geen stoel is vrij, geen mat!
Maar een bij met stuifmeelmoppen
Glinsterend van arbeid, zei:
Sorry, sir - er is belet,
Want na millioenen poppen
Ging Cleopatra daarnet
Weer opnieuw in 't kinderbed.