Spolia mundi

[p. 65]

Het bokje

Tussen Heythuizen en Haelen
Viel het landschap uit zijn plooi
In twee waterrijke dalen;
Boeren stonden daar in 't hooi
Met, op hun gelapte broeken
En verlepte hemdendracht,
Kleuren als van oude doeken;
Onder struiken thuisgebracht
Zaten - ginds liep de rivier -
Kind'ren bij de aarden kruiken
In een geur van gras en bier.
En een bokje, moegesprongen
Met een strospier in de bek,
Lag daar naast een kleine jongen
Als een veel te witte vlek.