Spolia mundi

[p. 56]

De haas

God schiep de haas zijn hart te klein
Maar schonk hem grote oren;
Die mogen hem barmhartig zijn:
Sint Hubert blaast den horen!
De slaap zij dies niet al te zoet,
De lepels steeds geheven,
Nu die met pluimen op den hoed
Sint Hubert hoog doen leven...

Een moòrd is gauw bedreven!