Eglentiers poëtens borst-weringh
(1619)–Theodoor Rodenburg–
Auteursrechtvrij
[pagina 424]
| |
Scultorum adjumenta nocumenta.Als 't luck heur gunst omwend, en geeft voor vreucht verdrieten,
Betonende aen u heur valscheyt en ontrou,
Verkerende uw vreughd in quel, geknaegh en rouw,
En all' de goude vloeden, ebbend' rughwaerts vlieten,
Vermits heur lucken u gheheel en gantsch verlieten:
Zoeckt geen hulp aen een dwaes, vermits hy lichtlijck zou
Vermeerd'ren uwen ramp, want voor gewis ick hou,
Hoe datmen van een dwaes gheen bystant kan genieten.
Een nar op't water zach land'vog'len in gevaer,
En teegh na 't water fluckx, dus zy zyn hulp verwurven,
Want berghden hun gelijck; maer wat volght doch hier naer?
Aen't gordel hanght hy hun, en wurghtse datse sturven,
Dus was het laetst het quaetst; hier machmen leeren van,
Dat goede hulpe van een zot niet komen kan.
|
|