Eglentiers poëtens borst-weringh

CLXVI.

Indignum fortuna fovet.

GHeblinthockte Fortuyn zo blindt is als lichtvaerdich,

Zo dwaes als schichtich, want zy ziet niet watze doet,

Dus momme-kanzich deelt zy uyt heur ramp en spoet,

De wysheyt en fortuyn die zyn zeer ong'lyck-aerdich,
Want 't minste luck zy geeft die 't meeste luck is waerdich,

Mits aen d'onwaerden doet zy immer 't meeste goedt,

De slechthooft gunt zy 't zoet, de kloeckert geeft zy roet,

Verdienst en loon zijn in heur schael on-evenaerdich,

Het schoon voeght zy by 't vuyl, het eelste by het slecht,

D'ondeughdzaemst' laet zy vaeck in d'hooghste lucken dart'len,

Zo dat heur rechtste recht is onrecht'lyck onrecht:

Want deughde laet zy in de snoodste drucken mart'len:

Dus eyndelijck fortuyn heur zelven gantsch vergeet,

Ia gheeft de Zoch een per'l, en achtze wel besteet.