Eglentiers poëtens borst-weringh
(1619)–Theodoor Rodenburg–
AuteursrechtvrijOikos philos oikos aristos.EEn quellyck leven is 't gestadelijck te swerven,
En trantelen alleen, nu hier dan daer in 't woudt,
Vermits men geen ghestaghe huys-plaets onderhoudt,
Maer eenzaemlijcke dooldt, en zonder rust te erven,
Verheugingh en ghenoeging luckeloos zy derven,
Iae dryven op de riemen, mits de hoop wantrout,
De rust-verkryginghs-lust, vervloeckend' menichfout
Het lven, want dat leven is een levend' sterven,
Maer hebbende gezinde, wezende ghehuyst,
En lievende zijn huys zo bloeyen zyn ghelucken,
Is met de Vagebondery niet meer ghekruyst.
En heeft gewenschte vreughd in plaetze van de drucken,
‘Want zo zyn neygingh gantsch tot zyn gezinde streckt,
Gekussent staet zyn stoel, en tafel oock ghedeckt.’
|
|