Eglentiers poëtens borst-weringh
(1619)–Theodoor Rodenburg–
Auteursrechtvrij
[pagina 402]
| |
In se sua per vestigia voluitur.DE heughelijcke Lenten praelt in heur cieraten,
Het telgsken welich in het loofs zijns bladens staet,
De Beemde zich met bloemte schoon bekleden laet,
De boomkens zyn bepronckt met bloeyende gewaeten,
De Pluym'ghe diertjens d'oude veerkens gantsch verlaten,
't Verholen spruytjen weer zyn dartelheyt aenvaet,
't Hout alles zyn besteck recht na de tydens maet,
Maer wat is doch 't begin? wat kan 't begin hun baeten?
Wy ziende dat het eynd is aen't beginnen vast,
Ghelijck het vloeyen treckt het wezen uyt het ebben,
Het laetste is het eerst, en 't eerste is het last,
Het hebben is't verlies, ghelijck 't verlies het hebben,
't Verlies is het begin, en oock 't begin het endt,
Gelijck het hooft en staert des Circkels van't Serpent.
|
|