Eglentiers poëtens borst-weringh

CXXIV.

Nulla dies sine linea.

WAer neyghingh is om tot de kunstens kun te gh'raken

Door arbeydt, en met yver zich daer toe begeeft,

Met wackerheyt des gheests hy zorrichfuldich streeft,

Vermits zyn lust en weet-zucht graeghlijck daer na haken,
Wie tijts verquissing gantsch en t'eenemael verzaken,

Ia gheen minuyt hy vande tijt verloren gheeft,

In oeffening ghestadich hy bekommert leeft,

Want oeffening en arbeydt de leergiergerts maken,

Verwinners van het gun waer na de weet-zucht strijft.

Wie dat de Pen-kunst liefd, die moet gestadich maelen,

Ia niet een dach verzuymen zonder dat hy schrijft,

Om uyt het veel-doen het wel-doen te mogen haelen.

Dus wie beyvert om uytmuntende te zijn,

Verkrijght zijn wensch zo yder dach hy maeckt een lijn.