Eglentiers poëtens borst-weringh

CXII.

Virtute ac studio per orbem fama perpetua comparatur.

WIe zoude de luye leegheydt vinnich niet vervloecken?

En tyts verquisingh' bannen gantsch uyt onz' gedacht,

Hoe heughelyck myn Mus' na Tytons bruyd verwacht,

Op dat zy grazen mach opt' lezen van myn boecken,
In aenghename stilt, en zo't verstant verkloecken

Door leer-zucht, die gewis vrucht van heur arbeydt bracht:

Zo wie weet-gierich na vernuftens ryckheyt tracht:

Geen hooger lucken immer menschen kunnen zoecken?

Als gheestelycke ryckdom, zo trouw als stantvast,

Zo heughelyck als zoet, zo achtbaer als hoogh waerde:

Al is 't schoon dat Fortuyn u wredelyck aentast:

Zy nimmer 't uw ontruckt, vermits 't uw ziel bewaerde

Bewaerden niet alleen, maer 't eeuwighe gherucht

Uws wysheyts, naems en faems de gantsche wer'ld door-vlucht