Eglentiers poëtens borst-weringh

XX.

Transeat.

HOe zeer dat AEol tiert met schrickelijck gedonder,

Wanlaten, vol gheraes, met yzelijck ghetier,

De blixems-slaghens-kracht uytvoncken vinnich vier,

Ia regen, haghel-steenen (tot onz' groot verwonder)
Vernielend' alles, druckend' 's aerdens scheps'len onder,

Door't aeckelijck ghedruys, door't woestighe ghezwier,

't Wanstuymige gestorm, en 't snarrighe ghegier

Dat yder element een plaegh schijnt in't bezonder:

Yst voor de buyen niet, al treften u die zeer,

Maer lijdt gheduldich, zonder daer voor te verschricken,

Kreundt u niet voor de stuypen van het weers onweer,

Dan re'en-beradich laet uw oordeel overwicken,

Dat alle aerdsche vlaghen licht en schichtich zyn,

Want na de donderslach weer volght de Zonne-schijn.