Eglentiers poëtens borst-weringh

[p. 343]

V.

Labore virtus, virtute gloria paratur.

T'Lichamelijcke werck verstrammende de leden,

Het moeyelijck gesloof in d'aerdens bouwery,

't Steets woelende ghestryf in 't werckens slaverny,

En evenaert de schael niet van die arbeydt deden
In leer-giers geestens oeghst, die yverich steets streden

Na wetenschap en kunn' van deughds philosophy,

Doch elck heeft 's rechters recht gherecht'lyck aen hun zy,

Dat loon met looningh loont na 't recht van loon en reden:

Hoe wel d'arbeyt des geests en 's lichaems veel verscheelt,

Elck raept na 't zuer het zoet, 't geen d'arbeydt we'er verzachten,

Waer over d'arbeydt geen van beyde hun verveelt,

Mits glory golven vloeds elck aen heur werck-heer brachten:

Het lichaems arbeyt smaeckt het aengenaem gewin,

Leer-gier'heyt brenght het lof weer dubbel over in.