Eglentiers poëtens borst-weringh

IV.

Ne tenear.

DE lome sloffers aerdt die tyts-gunst niet neemt waer,
En 't zwangere gheluck zich acht'loos laet ontglyden,
Niet achtende na waerd' het toeval vande tijden,

En 't luck niet grijpt in tydts by 't lockx-vlecht heurs voor haer

Ontslipt bequame oegst, en stelt zich in ghevaer,

Na tydts verquissingh vrucht'loos om luckx-gunst te stryden,
En moet rechtvaerdich d'afgunst van 't gheluck dan lyden,

Mits d'heb-tydt vluchten, en niet keerden weer daer naer,

Radt-voetich is 't gheluck, en vleughel-hielich mede,

Wie dat heur schicht verzuymd' en 't luck in tydts niet vat,

Betoont zy doof gehoor, verfoeyt 't gesmeeck en bede,

Mits tydt was slof verzuymt die zy gegeven hadt:

En laçy, wien daer na in loer na 't we'er verhael leyt,
In plaets van voor-hayrs-vlecht, vind' after luckens kaelheyt.