Eglentiers poëtens borst-weringh

VI.

Non obest virtuti sors.

HEt wispeltuer geval, vol luck en ongelucken,

Nu vreuchdig, dan vol grimming, kibbling dwars en stuur,

Vol kribbich wanghelaet, verheft in d'eene uur

Poolhoogh de laeghst', Ia d'hooghst'ken zy tot 't laeghste rucken:
De sterckste schyn zy brisselt in verwerde stucken

In 't oogens-blick, ghelijck een momme kansse-kuur,

Mits d'onstantvasticheyt is d'aerdt van huer natuur,

En rijst die vaecken hooghst' die zy laegst' meent te bucken:

Wijl den deughd-gier'gaert boert met d'hassebassery,

Beginnickt gantsch afkeerlijck all' de razernijen,

En vonnist van 't gheval als vande spokery,

Ia scheldt voor dwazen die zy brenght in slavernyen,

Mits hy zijn lucken zoeckt by Gode, waer 't gheval,

In heylheyt eeuwigh blijft, en niet verwiss'len zal.