Eglentiers poëtens borst-weringh

XV.

Pro Gallinis.
Liefde ken geen meed'ghezel lyden.

ALs minne-Godt zijn kuer op 't Godlyckst' in ons wrochte,

Beheerschende de ziel, en 't wezen vande mensch,

Wie is't die dan niet poocht, en nae't ghenieten zochte,

Om d'edele natuer te gheven hertens wensch?

Dus minnaer in uw naem ick opentlijck bekenne,
Dat ghy dan kampt en strydt, gh'lijck 't Haenken om zijn Henne.