|
| |
Bruylofts Eer-Gaef,
Aenden Eerzamen, Deughd-rijcken Kaleb Iansz: van Venedael,
En d'Eerbare, Deughd-lievende Martha Ians van Schvtterpvt.
In d'Echt verzaemt den 17. Febr. 1619.
DE ware vriendtschap blijckt door vriendelijcke daden,
'tGeen d'een door daden toont, de ander proeft door raden,
Mijn Rijm-vrou raden zal waer zy mijn liefd door proeft,
Mits ghy in dezen staet wel goeden raedt behoeft.
Ghy zegghen mooght de liefd' zal u gheluckich maken:
| |
| |
't Is waer de liefd' is lief zo langh de korstjens kraken,
De menschelijcke menscheyt lichtlijck yets verveelt,
't Ghenieten mindert liefd', ja liefd heur kracht ontsteelt,
Ten zy op wisse grond de liefde is begonnen:
Want nu ghy luckelijck u Martha hebt ghewonnen
Door bedel-woorden, en door heusche vryery,
Door smekende ghebe'en, en zoete boertery,
Ghy mooghlijck waent men nu gheen onheyl mach verwachten
Maer, Kaleb, laet u niet verleyden door ghedachten.
Dees grillen in't ghemeen de jeughden zo aentast,
Niet denckende hoe dat het eynde draeght de last.
't Beginnen is zeer licht, maer wijsheyt is't volherden,
En weynighen die hier niet in bedroghen werden:
Wilt ghy de radingh volghen uws vrund Theodoor?
Wilt ghy mijn Rym-vrous stichtingh gheven stil ghehoor
Heurs redens-rijckheyt? luystert wat zy u zal leeren,
Zo ghy wilt zijn ghe-eert moet ghy uw Martha eeren,
Wilt ghy dat zy u acht, zo moet zy zijn gheacht:
Want anders als ghy doet, en mach niet zijn verwacht.
't Gheen ghy wilt dat zy toont, moet ghy aen heur betoonen,
Mits als d'een handt wascht d'ander blyven zy beyd' schoone.
D'eer die ghy Martha doet, ghy Kaleb zelven doet,
Dus beyden moet ghy zijn een-waerdich in't ghemoedt,
Vermits uw' beyder wezens eene wezen maken,
Waer over dat ghy beyd uw zelven moet verzaken.
Ghy zijt het hooft en zy het waerdichste litmaet,
Aenmerckt dat ghy nu treed in d'alderhooghste staet,
Waer ghy op 's aerdens bodem immer zult toekomen,
Zo dat die zeer zorghfuldich waer moet zijn ghenomen:
Want leeft ghy achteloos, en zelfs u zelfs vergeet,
Uw' onluck zelfs ghy maeckt, ghy werckt u eyghen leet.
Uw Maghen en uw' Vrunden helpent wel beklaghen,
Maer all' d'onluckens rampen moet ghy zelven draghen.
| |
| |
In veel van mijn Ghedichten zegh ick met goe re'en,
Dat yder zelven maeckt zijn lucken groot oft kleen,
Dit schijnt wel Kettery voor die die't niet recht gronden,
Want 't is den Hemel die ons alle lucken zonde.
Maer weetmen wel dat d'Hemel gheen ghelucken gheeft.
Als die na 's Hemels wetten vroed en heylzaem leeft?
Zo dan uyt dat wel-leven 't luck moet zijn gheboren,
Zo werdt het luck oock door 't qua-leven gantsch verloren,
Dus yder maeckt zijn luck door Godlijcke ghenaed:
Volght ghy dan beyde 't gheen dat uwen vriendt nu raed.
Gantsch Delf noch Amstel-landt gheen heyler Echt verknochte
Als d'uwen is, vermits dat ghy te zamen brochte
De luckichste douwarijen die oyt yemant had,
De grootste rijckdom, ja het aldergrootste schat
't Gheen 't Oosten noch het Westen immer koste teelen.
Zom Bruydegoms hun Bruyden schencken veel Iuweelen,
Robynen, Diamanten, glinsterich ghesteent,
Verçierende de lichaems prachtich, en verweent.
Vw Martha, lieve Martha, boerd met dees Cieraeten,
Want eer zy was de Bruydt had zy heur Bruydts-ghewaeten,
Cieraetzels die de werelds pralingh overtreft,
Cieraten die zy boven al't ghesteent verheft,
Cieraten waer by dees Cieraten niet ghelijcken,
Cieraten waer voor dees Cieraten moeten wijcken,
Rijckdommen over-groot, vergadert in heur Ieughd,
Vraeght yemant wat het is? 't is Marthaes reyne deughd,
Heur deugd, heur deugd, heur deughden zo klaer ons verschynen
Dat heure deughden doen de pronckery verdwijnen.
Heur Meester en Meestres Godtzalichlijck ghezint,
Verplichte zorghe droeghen voor heur waerde kindt,
Een kindt dat van kindts-been deuchds-speene heeft gezogen,
En by heur Vader en heur Moeder op-ghetoghen
In vreeze, Godes tucht, gh'lijck van een goede stam,
| |
| |
Wy nimmer zaghen dat een quade vruchte quam,
Waer over vroede Martha en in Reden-rijcke
Verzellen wilde inde Echt met heurs ghelijcke,
En zo geluckich heeft zy heur ghedeelt getreft,
Dat zy door deze keur heur glory meer verheft.
VVat kostelijcker schatten kunnen wijze menschen
Gheluckigher op d'Aerde inde Echte wenschen?
VVant d'alderhooghste Bruylofts-giften in hun zijn
De goude gaven zijn maer heylen inde schijn.
Behoudt ghy wat ghy hebt zo zal u luck zijn groeyende,
Dit wenschen d'Eglentieren al In Liefde bloeyende.
|
|
Auteursrechtvrij