Eglentiers poëtens borst-weringh

[p. 291]

Bruylofts-Liedt,

Op de stemme:
Phoebus is langh over de Zee, &c.

SChatert uyt, o galmts gheluydt!
Laet ons d'Hemel lof-zangh zinghen,
Nu de Bruyd'gom en de Bruydt
Danckelijck dit luck ontfinghen,
Want al zijn zy in ons oogh,
Door het gheestelijck vermoogh,
Huns ziels vlucht opwaert vloogh.

2. Wel zy weten d'hooghen Godt

Niet als danckbaerheyt begheerden,
Dus zy mits het Echtens-lot,
D'Heer der Heeren dancklijck eerden,
En het danckbaerlijck ghemoedt
Godes mildtheyt vloeyen doet,
In groote overvloedt.

3. Milde Born, o heyl'ghe Al!

Wilt hun dyne graçy gheven,
Dat zy in dit aerdsche dal
T'uwer eere danckbaer leven,
Waer ghy uw liefd openbaert
En met danck niet is aenvaert,
Is gheen drup waters waert.

4. Ziet hoe dees spys-dissche buyght,

Als uws liefdens vloedens teken,
D'overvloedt ons wel ghetuyght,
Dat uw gaven voor u spreken,
Dies wy zinghen danckelijck
Voor u gaven mildelijck
Lofzanghen all' ghelijck.

[p. 292]

 

5. Aen u schepz'len geeft ghy mildt

 

Mits uw liefd' en heeft geen mate,

 

Dus uw heyl'ghe wil niet stilt,

 

Ia de mildtheyt 't niet kan laten.

 

Blindelinghs ghy geeft, o Heer!

 

Uwe gaven dalen neer

 

Ghestadich meer en meer.

 

6. Kempen ghy verçiert met lof

 

Beemden ghy bepronckt met bloemen,

 

Op dat wy tot uwen lof

 

Uyt ghenade zouden roemen

 

Gunt ons Kempens beemde groeyt,

 

En zijn tweede zelven voeyd,

 

Dat 't all In Liefde bloeyd.