|
| |
| |
| |
Bruylofts-Eer-Gaef,
Aen den Eerzaemen, Deughd-rijcken Sr. Hendryck Kemp,
En d'Eerbare Deughd-lievende Ioffrou Cathalina Ivliens.
In d'Echt verzaemt den xij. Februarij 1619.
WT Aganip bevocht uw Pennens splitzighe nebbe,
O Musa! nu ick voor't Autaer gebogen hebbe
Des Heliconse Rey, pronckt op dyn voet-dichts klanck,
En yder zilb' verçierdt met Eglentierens ranck,
Om's Kempens wyde beemdens luckx-heyl te getuygen,
Nu dat fatale Zusters heughelijck uyt-juyghen
't Een-zielighe ghetros, mits kies-keurs kiezingh heeft
Bedoeldt het wit, waer keure langh om heeft ghestreeft,
Ghesmeeckt, ghebe'en, ghevleydt, ghetroetelt, en gehengelt,
Nu zijn twee vreemde zielen gheestelijck gemengelt,
Lichamelyck gegrift. Wat heylheyt moet het zyn!
Nu Catalyn is Kemp, en Kemp is Catalyn,
Zy d'hy, en d'hy is zy. Wat wonderbare dinghen!
Dat liefde ziel en lichaem heylichlijck kan dwinghen
Alleen door kiezinghs kracht, oft' keurelycke wil.
Zaft Musa, want uw gheest daer groffelyck vervil.
Wat's wille? 't is toestemmingh van des keurs begeeren,
Oft opzet des ghemoeds tot 't goed oft quaet afkeeren.
| |
| |
Vermach de wil het goede of het quaed voorstel?
Den Hemel stuurt het een, en 't ander stuurt de Hel.
Maer deze wille stuurden d'Heylighe stuur-Vader,
Uyt wiene liefdens born, uyt wiene miltheyts ader
Ghenadelijck uyt-vlieten vloeden van ghenaed,
Na 't Heylighe verkies zijns Goddelijcke raed,
En voor de vruchtens teelt zijns Hemelijcke rancken,
Hy niet verwacht als onze buyghzaemlijcke dancken.
Buyght Kemp, en Ivliens buyght nederich ter aerd
Lichamelijck, en zend ziels-krachten Hemel waerd,
Met wezentlijcke danck voor d'heylen uws ghelucken,
Laet het vleeschs graeghts-getergh uw zinn'lijckheyt niet jucken
Aen 't ooghs-bekoor maer bid uw Milde-ghever-Heer
Dat uw Echt-lijck verzaem alleen zy 't zijnder eer,
Bootst ghy uw Vader na, (van wien Godt is behoeder)
En laet uw' Catalyn heur spieg'len aen heur Moeder,
's Hertogen-bosschens Dies, en d'Hooghduydts-lantsen Rijn,
Met heughelijcke druyssingh dan uytruyzend' zijn
Triumphen hunnes glory, mits ghy beyd' vereenden
Aen d'Amstels oever, 't gheen d'Al-schicker u verleenden,
Onz' Amstel heugh'lijck juyght wyl wy (van 't Eglentier)
Twee kranssen vlechten van Roosmareyn en Laurier,
Om heur verweende pruyck te çieren met çieraeten,
En kransende uw hooft in dees lucksal'ghe staten,
Ghy die uyt heur ghelonck u zielens vreughde steelt,
Ghelijck zy in uw wezen ziet heur eygen beelt.
Twee beeltenissens beelden zo een-zielich neyghen,
Dat yeder ziet zijn eyghen in zyns anders eygen.
Wat eygentlijcker vreughd men hooger wenschen kan:
Als hy ziet in zijn Vrou, 't gheen zy ziet in heur Man?
Als twee verscheyden eene blyven, doch verscheyden,
Twee wezens, en in't wezen, eene wezen beyden,
En 't wezelijcke wezen wezende zo groot,
| |
| |
Werdt niet ontwezendt als alleenlijck door de doodt,
Uw wezens blyven lang in wezen na u wenschen,
En stichtelijcke sticht uw even-naeste menschen,
Want zo ghy and'ren sticht, zulckx sticht u zelven meest,
Gheluck is't die zich zelvens stichter is gheweest,
Dat stichten sticht in u zo stichtelijcke goetheyt,
Dat ghy steets swemmen zult in Tagys overvloedheyt.
Doch oft gheviel dat ghy voorspoeds spoor byster werdt,
En ghy in ongheneuchten over top verwert;
Dat onluck is gheen ramp zo ghy twee een kunt blyven,
En dat ghy u niet kreunt voor 't ongheluckx bedryven.
Dit onluck is geen onluck, 't kruys en is gheen kruys,
Zo ghy de rust en vreed' mooght vinden in u huys.
Dees rust men u toe-wenscht, dees vreed' wil d'Hemel gunnen,
Want hoogher lucken wy u niet toe wenschen kunnen,
Als een-zaemheyts ghezindt, als 't luck met onluck plaecht,
Want als ghy evenaerich elckx ghedeelte draecht,
Verlicht de last, waer door gantsch stillen u verdrieten,
Ghelijck ghy u gheluck twee-deelich zult ghenieten.
Doch na 't ghemeen ghebruyck zo gunnen wy oock dat
Ghy voort-teelt krijght na wensch ghelijck ghy gaeren had,
Op dat ghy beyd' mooght zien de beeldtnis uwes beelden,
En teelinghs teelt, ghelijck uw voort-teelers u teelden,
En hoort de zoetheyt van des klapperkens gepraet,
Uyt-lispende de woordekens van Mem en Taet,
En zy als Olyf-telghen uwen disch verçieren:
Ghelijck u wenschen d'In Liefd bloeyend' Eglentieren.
|
|
Auteursrechtvrij