| |
| |
| |
Bruylofts-Eer-Gaef,
Aenden Eerzamen Damas Pietersz.
En d'Eerbare Anna Hermans Dr.
In d'Echt verzaemt den 9. Septembri 1618.
IN zin-begrip, voorbeeldingh, re'en-verstant, of neygingh,
Hoe elcke voor-val voordraeght heyl oft onheyls dreygingh,
Is reden-kav'lings ampt. Na-spoort, omzichtich wickt
Al wat u komt te voor. Wacht dat u niet bestrickt
Vermeet'le waen, goed-dunck, of eygen-zelfs vertrouwen,
Vermits die vande redens heerschappy niet houwen:
Dit ziet de wijze meest d'onwyze twijffelt minst,
Die niet weet twijffelt niet, z'ist weten twijffelt winst.
Vriend Damas ghy weet de grond-peyl vande Echte,
Dat weten stuurt uw oordeel heylzaemlijck, en rechte,
Het gheen men heeft beproeft, men kun, en weet van heeft,
Want niet men beter weet als 't geen men heeft beleeft,
Zo dat mijn Musa nu zal zussen d'ydle grillen,
Poëtse grepen, dat's gh'lijck of de Lievers willen
Door Venus, en Cupido minnelijck gheschiet,
Want uw bedaerde Iaren zulckx gehengen niet:
Ghy weet wat minne werckt, en wat de liefde wrochte:
Ghy weet dat minne flaeuwt, en liefde griffich knochte,
Ghy weet dat minne vlucht, maer liefde niet vergaet,
Nochtans zy moeten wezen beyd' in d'Echte-staet:
| |
| |
Doch minn' is liefs slavinn': dan nood'loos is dit zegghen,
Vermits de proeven beyd' in uw ervaringh legghen.
Maer zeght my waerden Damas: heeft zo zoet ghesmaeckt
Uw langh' verloren Echt, dat ghy graegh hebt gehaeckt
Weer na die Heyl'ghe staet? en niemant oyt ghevonnen
Als na 't verloop des tijdts van thien voldragen Zonnen,
Om weer te zijn ghe-echt? Oft hebt ghy met voordacht
Voor uw verloren Anna, Anna weer verwacht?
Is d'eerste Anna zo in uwe ziel ghebleven,
Dat Anna ghy alleen de tweede plaets woud' geven?
Heeft d'eerste Anna zo uw trouwe hert bezet,
Dat d'ingangh vande plaets voor and'ren was belet?
Zo dat ghy 's hertens plaets zo zuyver woud bewaren
Tot dat deez' Annas deughd' d'anders mocht evenaren.
Is't nu ghetreft? ghetreft, uw vriend zulckx voor u zweert,
Vermits de tijdt ons zulckx door Gods voor-zichte leert.
Hâ Milde Heyl'ghe God! wat werckt ghy wonders-wonder!
Ghy zorght voor't alghemeen, en oock voor elck bezonder.
Uw Damas was alleen, uw Anna was ontpaert,
Twee deughdens-zielen ghy nu heylichlijck vergaert.
Heur vruchten geeft ghy nu een Vaderlijcke hoeder,
En aen de zijde weer een lieve Anna-Moeder.
Ick wensch u beyd' gheluck in uw verkoren staet.
En al hoe wel het niet betaemt te gheven raedt
Aen die my raden mogen, zal mijn Musa spreken
Als mijn wel wenschinghs proef, en trouwe vriendtschaps teken.
Wat raedt ghy Musa? spreeckt. Wat raedt is't dat ghy gheeft?
Maer dat zy leven gh'lijck zy hebben beyd' gheleeft
In hun voorgaende Echten, meer kan ick niet wenschen,
Vermits uw' deughden zijn recht kunbaer alle menschen.
Doch nu mijn kunst-vrou spreeckt, zo moet ick raden yet:
Voor al, verzaemde Twee: zorghfuldich daer op ziet
't Gheen ziel-heyl waerlijck geeft, en 't geen ons doet bedroeven,
| |
| |
En wicken hoe ghy zijt gheneycht, watmen behoeven
Tot zalich onderwijs in onzer zielen grondt,
Indien wy gaeren ziel als lijf hielden ghezondt;
Wat in't bevinden Heyl begeert verzadicht waerlijck
Wat heylzaem schijnt, maer valt in't daed' gebruyck beswaerlijck.
Ick prijs hier gheenzins doch dat yemant warren wil
In sware zaken van het Kerckelijck verschil,
De kloeckste, wel-gheleerde, oude en verzochte
Vindt daer ghevaer ghenoegh, Iongh doet het onbedochte:
Maer na-speurt wat uw ziel maeckt vryer, meer, en goed
Na 's Heylandts leer zoeckt eerst ootmoedich, en zacht-moed.
Geen hondert-jaer'ge kind'ren blijft: maer schickt uw' luste
Na ziel-heyl, zulcke leer alleen baerdt vreughd en ruste:
Dees ruste wensch ick u, wat kunt ghy wenschen meer?
Doch wenscht ghy vruchten 't zaem, stelt dat aen uwen Heer,
Die't nutste ramen kan, en 't Heylste ons toe voegen,
Wel doet ghy zo ghy met zijn wille wilt ghenoeghen.
Heer Bruyd'gom en Vrou-Bruydt maeckt uw wil zijn ghelijck
In wat toe-val het zy: want wie ghenoeght is rijck.
Ick wensche dat ghy meught in deughde steets zyn groeyende,
En dat ghy Nestors eeuw beyd blijfdt In Liefde bloeyende.
EYNDE.
|
|