Lauwer-stryt

[p. 345]

Verjaer-groet.
Aen den Honingh-vloeyende Poëters.
Cornelia van der Veer

MYn Rijm-veer van der Veer, uw Veer van Veer komt naad'ren.

En viert uw Jaertijts tijt:

Niet met een krans gedost van mirthe,en roozeblad'ren,

Wiens glans verdwijnt, en slijt:

De dicht konst schept gheen lust in kruydt, in loof of bloemen,

Maer wel gezonde reen.

Dat tuygt gy van der Veer, wiens Rijm-Veer ick zal roemen

Gelaeft in Hippocreen.

Al wie Minerv bemint onwijsheyt kan verduuren

Vermeetelheydt, en trots.

Wie wijs is wert ge-eert van d'omgelegen buuren

Staet vast gelijck een Rots;

Waer op donder raest van grove misverstanden:

Waer Pallas woont woont vreê.

O Goddelijcke Maeght! ghebaet in oorloghslanden

[p. 346]

 

Daer 't lemmer scharp van snee,

 

Van moort, en dwing'landy gehanthaeft werdt verbolgen:

 

De Nijdt slurpt ad'ren nat.

 

De trotze trotsheydt, trots met 't strengh ghewelt komt volgen,

 

Van breyn, en bloedt bespat.

 

O van der Veer, mijn Veer gruwt voor die gruwelheden,

 

Mint liever 't jaer-tijts Feest

 

Van u, met Gijsbrechts Rey in rust gherust tevreden:

 

By zoeten zoet van geest,

 

Het end van 't jaertijts end, doet het begin verjaren.

 

O jaren vijfmael vijf,

 

Waer zijt gy! zijt gy niet ter vlucht verby gevaren

 

Met wat, of niet bedrijf?

 

Hoe! zegh ick niet? 'k zeg veel: wiens doen naer 't nietigh leven

 

Het leven leven doet,

 

Heeft naer mijn oordeel, veel in nietigheyt bedreven

 

Men boeyt geen wijs gemoet.

 

O Febus Priesterin wiens kruyn de lauwer-tacken

 

Gelijck een heck omheckt,

 

Laet in uw jaergety uw Rijm-Veer my een zwacke,

 

Een zuyl zijn die my streckt

 

Een stut, en steunpilaer, zoo wensch ick Nestors dagen

[p. 347]

 

Aen uw eerwaerdigheydt.

 

Me-Juffer ay! laet dan dees ziel-wensch u behagen,

 

Den lauwer volgt na strijt.

Me juff^r. UE.

Dienstverplighte Leerlingh

M^r. H.D. Graef.

In Amsterdam Anno 1664. Den 30. van Ooghstmaends.