Lauwer-stryt

[p. 193]

Aan Juffr. Anna van Diemerbroek,
Na dat haar E. uyt een zware ziekte was opgestaan.

GOdtvrugt'ge ziel gy die de trap

Van ^*Bettel staagh tragt op te stijgen

Door lust van schrandre wetenschap,

Waar door gy zijt uw Heylandts eygen,

Die u een tijdt langh door zijn handt

Op 't Swane-dons heeft droef doen treuren,

Van ziekt, van pijn van smerdt, vermant,

't Geen 's lichaams kragt quam van u scheuren;

Doch zielens kragt wies weer by Godt;

Uw lust om hoogh na d'Heyl-bron strekte.

De doot koos gy voor 't beste lot;

Waardoor gy 's werelts waan begekte,

Uw godlijk leven scheen ten endt,

Uw Ega zagh men droefheydt tonen;

Doch Godt die 't al ten beste wendt,

Riep: doodt, uw pijl zal haar niet honen;

Hy rekten u zijn regte handt,

En sprak: staat op mijn uytverkoren;

Verlaat het duffe Ledekant,

Uw zugten komt mijn ziel doorboren.

Zoo werkt hy 't al ten besten uyt

Van die zijn Wet en Woort betragten:

Wel zalich! die dien schat besluyt

* Godts Huys.

[p. 194]

 

In 't hersen vat van zijn gedachten;

 

En teeld' en queekt haar vrugtbaar zaat

 

Op d'akker van een heylich leven,

 

Waar door zijn naam onsterflijk staat

 

In Sions Wet-boek aangeschreven;

 

In Sion daar uw Bruygom praaldt,

 

Met duysendt tal van Cherubijnen

 

Die als uw tijdt is afgemaaldt,

 

Zal met de glory kroon verschijnen,

 

En doen u aan het zuyver wit,

 

Waar mee gy zult ter maaltijdt treden

 

In 't koor daar yder praal-rijk zit

 

En sweydt het Vaan van duurbre vreden.

 

Den Hemel voegh deez schat u toe!

 

En laat uw lamp voorsichtich branden;

 

Op dat g' hem wakent treedt te moe,

 

Met geur van heylige offer-handen.

Ik tragt VEER-der.

Cornelia van der Veer.

In Amsterdam 1662.