Lauwer-stryt

[p. 175]

Aan den Geestrijken Sr. Justus Hoflandt:
Als zijn E. my een Dootshooft (dat op zijn Boek-kamer lagh) in handen gaf.

IK schrikke! wijl dit hooft van vel, en vlees, berooft is,

En schouw de nietigheydt van 'r menschelijk geslagt;

Dogh hoe ik 't meer bezie, hoe min 'k zie van wien 't hooft is,
Zoo maakt de Graf spelonk elk even hoogh geagt.
't Ken van een Burger-heer, 't ken van een Burger weezen,

Of een die Maro, en Homeer stack na de Kroon,

Of Kleopatra, van een eedelmoedigh wezen,
Of een verwaande Sot, of Laasrus die gewoon
Was aan de deur des Poorts om zijn behoefte beedlen;

Of een die Nero in zijn wreedtheydt was gelijk.

Of wufte Speel-man, die wel lustigh op kon veedlen.

Wie zal ons hier van doch vertoonen waarheyts blijk?

[p. 176]

 

Terwijl 'er niemant is, noch Arts, noch wereltwijzen,

 

Noch dat gy 't zelfs niet kent, zoo zie ik brave geest

 

Dat gy hier door u zelfs leerdt kennen en afgrijzen,

 

En met ^*d'AEgyptenaars in zulk een spiegel leeft,

 

Als gy met Boeke-spijs uw leerzugt komt te spijzen,

 

Op dat de waanzugt die het Menschdom eygen is

 

U niet verrukt, maar voor dien Spieghel wegh moet deyzen,

 

Geen klaarder Spiegel als die aanwijst wat men is.

Ik tragt VEERder,

Cornelia van der Veer.

In mijn Vaderlijk Amsterdam den 7. Augusty 1664.

* d'AEgyptenaars, plachten voor een ghebruyk te hebben, datze in het best van haar Maaltijden, een Geraamte van een doode deede vertonen: daar door te kennen gevenden wat zy werde zouden.