Lauwer-stryt

[p. 25]

Slot regels:
Of eynde des Lauwers-strydt.

WEgh Mercuer met al uw snappen,

En uw snode logen-taal:

Eertijts deed' gy Battus klappen,

En nu zogt gy menighmaal

My ook in het breyn te planten

Dat de Godt-spraak riep: Questier

Sal de Krans die Diamanten

En het over-schoon Saffier

In haar glans komt uyt te dagen,

Om haar wel gezegent Hooft,

Door mijn lasten oordeel dragen.

Want haar Zon uw kaars verdooft.

Waarop ik met wederstreven

Door mijn ongenebde Veêr,

Vaars op vaars haar heb geschreven:

En staagh riep: ik zal die eer

Om mijn plompe trant niet dragen;

Wijl 't de Godt-spraak u toe stondt:

Die gy quamt tot Delfos vragen

Door de Priesterlijke mondt.

Schoon zy my dit wederleyde

Met de gramschap van Apol,

En hem die de Blixem sweyden.

'k Was en bleef geheel op hol;

Tot den Opper-Hooft der Goden,

[p. 26]

 

In sijn hoogh plaisant vertrek

 

Aan den manken heeft geboden,

 

t' Saa Vulkaan snoert hem den bek:

 

Sluyt hem, die met wederstreven

 

Nooyt mijn wil weer-spreken zal;

 

Doe met zuchten en met beven

 

Aan haar, die het Negental

 

By Jupijn quam voort te telen;

 

't Was Goddin biedt my de handt

 

En ach Vader! wilt my delen

 

Doch genaad' in plaats van schandt.

 

Wonder een zijns blixems stralen

 

Uw ter regtbank niet verslondt,

 

Of na Plutoos rijk deed dalen;

 

Daar de pulfer-rijke grondt

 

Vuer en vlam komt uyt te braken:

 

Daar de vloek-Goddinnen t'zaam

 

Met 'er opgespalkte kaken

 

Eeren d'helse geest zijn naam.

 

'k Zal my andermaal wel wachten

 

Om uw snoo versierde taal

 

In het minst of meest te achten,

 

En Apolloos Tempel-zaal

 

Door mijn pen te weder-streven;

 

Doch ik hoop zijn groot gezagh

 

Zal 't onschuldigh my vergeven,

 

En vergunnen dat ik mach

 

Onze Pallas eeuwich danken

 

Voor deez eedle dichtren Kroon,

 

Van het puykst der Lauwer-ranken.

 

Wel, Questier, ik bid' verschoon

 

Doch mijn VEER van tegen schrijven

[p. 27]

 

'k Zal, zoo langh ik adem haal,

 

Uw verplichte Zuster blijven;

 

En dien Koediefs logentaal

 

Nimmer in mijn breyn-vat prenten.

 

d'Hemel wil maar voort en voort

 

Onse vriendtschap in gaan enten:

 

Met een eeuwich zoet akkoordt.

Ik tragt VEERder.

Cornelia van der Veer.

In Amsterdam den 16. January 1663.