Lauwer-stryt

[p. 13]

d'Onstelde Marcuer
Aan Juffr. Catharina Questiers.

HOe langh zal noch de strijdt om 't puyk der Lauwerieren
(Aan vaarze-trant gehegt door endelose spieren)

Zich reyken aan den top van 't hoge Helikon?

Daar 't Godlijk Negental zich aan die koele Bron

Door 't schaaterendt Muzijk en snaren-spel verlusten:
En waar de Donderaar in 't midden van die Kunsten

Door opper-heerschappy aan Mayaas Zoon toestont

Dat hy verrichten zou uyt aller boden mont,

Het geen hem was belast. Die zoo eens wierdt begoten
Met eer van boden-dienst zou Prinsen gunst verstoten:

Maar laas! 't onsterflijk heeft aan 't sterflijk dit ontzeyt.

Wat baat het of men al Dedalus wieken sweyt

Ver boven 't pekelschuym, door d'hoge Hemeltransen,
En dan als Phaethon door Phebus schitter-glansen

[p. 14]

 

En stralen van zijn wraak weerschightich met met de voet

 

Werdt nederwaarts gebotst, ik zie al in 't gemoedt

 

De Godt-spraak heel ontset en toornigh opgetogen;

 

Door dien Mercuer geswindt van verre komt beoogen

 

De Troon waar in hy 't regt der Majesteyt laat zien:

 

En zorgh uw aanklacht zal d'onnoosten doen geschiên

 

Een onverdiende straf. Hy roept: wat mogt gy vragen,

 

Stantvaste Catharijn, wie dat de krans zou dragen

 

Daar s' u Minerve heeft van kindts been toe gezeydt?

 

Schoon gy door vaars op vaars dit t'elkens hebt weerleydt,

 

En my hebt aangeklaagt; als of ick stadich jaagde

 

Na 't grondeloos geheym der Godtheyt die gy vraagde

 

Aan wie de telgh zoud' zijn: waar op 'k u deed verstaan,

 

't Orakel roept: gy zult met d'eer der Lauwren gaan;

 

Terwijl z' u eerstmaal is om 't schrander breyn gehangen.

 

Zoo sprak der Goden Tolk; wijl gy met groot verlangen

 

Vast haakte naar de stem. Wat zoekt gy dan mijn eer

[p. 15]

 

Te krenken? voer hy voort: dat ik heb van der VEER

 

In twijffelingh gebragt, en gaat noch schamper bogen

 

Dat ook de Godtspraak riep, hy heeft my mêer bedrogen

 

Door diefstal van mijn Koe. Dus haaldt gy over een

 

Een groote, een dubble wraak, en maakt dat ik moet trêen

 

Met schaamt van Helikon. Nu zal ik ook verzaken

 

Al 't geen u dienst kan doen, wilt my vry schuldigh maken

 

Voor Themis groot gezach, en my van Helikon

 

Versteken. 'k Zal zoo klaar gelijk de middach-Zon

 

De waarheydt dien ik sprak aan yder doen geloven.

 

Hier eyndichde Merkuer. Zoud' ik u dan beroven

 

Van 't geen uw erfregt is? en altoos blijven mach

 

Zolang tot eens de klok ten graf geef d'eed'le slagh.

Ik tragt VEERder.

Cornelia van der Veer.

In mijn Vaderlijk Amsterdam den 17. Desember 1662.