Lauwer-stryt

[p. 10]

De Vergramde Apollo
Aan Juffr. Cornelia van der Veer.

O Vaader Febus, gy die heylige Laurieren
Noch meer bemint, als 't vet en d'afgesneede spieren
Van 't rookend' offer Vee, daal van u Helicon;
Verlaat voor weynich tijdt de koele Henghste Bron:
Laat, daar de Susteren met vreugden zich verlusten,
Die ik eerbiedigh dien, en altijd need'righ kuste
De stappen, daar weleer haar heyl'ge voetzool stont.
Hoor doch genadelijk de beede, die mijn mont
Zal uytten; laat ik van u gunst doch zijn begooten,
Wie u ootmoedich badt, hebt gy nooyt afgestooten,
Noch uw getrouwe hulp in bitt're noot ontzeyt.
Gy, die met u gespan door twalef tekens zweyt,
Doorstraal met u gezicht de hooge Heemeltransen:
Mercuur belaaghd u Troon met al sijn flickerglansen,

[p. 11]

 

En trapt u wille-keur met zijn gewiekte voet.

 

Stut gy dees kerck-val niet; ick sie al in 't gemoet,

 

Dat Offer-dienst, Altaar en eere u wert ontoogen.

 

De Vaader knickt my toe met zijn verwarmende oogen,

 

En roept. Nu zal ik haast in deese saack voorzien.

 

Hy liet voor d'eerste maal dit niet aan my geschien.

 

My heugt zijn diefstal noch, en 't loose ondervraagen

 

Aan klapper Battus, die zijn straf zoo zuur most draagen,

 

Dat elck, wie leeft, noch van dat wonder teeken seyt.

 

Gy trouwe dach-bodin, die nu by Titan leyt,

 

En mijne Zuster door 't saffraane licht verjaagde,

 

Kom herwaarts met u glans, en of u ymant vraagde

 

Van d'andre Godtheen, doet ons doch u reys verstaan:

 

Soo segh door Febus last soo moet ik heene gaan;

 

En wilt gy weeten waar, dat vraagh hem, die behangen

 

Met boogh en kooker is, kom, spoe u met verlangen,

 

Daar zich d'Arcader hout tot krenckingh van mijn eer,

[p. 12]

 

En brenght in twijfelingh mijn dichster van de Veer.

 

Seg, dat hy zich onthoudt de galm van mijne boogen

 

Te wederspreeken, want hy heeft er veel bedrogen

 

Met zijn listigheyt, en dat hy overeen

 

Met mijne Godtspraak stemme, of 'k sal ter vierschaar treen

 

Voor Vaader Jupiter, indien hy 't wil verzaaken,

 

Ik zal met Themis zelfs mijn zegghen starrick maaken:

 

En dat hy zich niet moey met mijne Helicon.

 

Hier zweegh de Godt: Auroor gehoorzaamt flux de Zon,

 

En spoede haare wegh. Wilt gy 't noch niet gelooven?

 

Neen, neen, geen valsche waan moet u daar van berooven.

 

Apollo gun dat dees noch altijd groeyen mach.

 

Zoo blinckt de waarheyt uyt, gelijk een heldere dagh.

Catharina Questiers.

In Amsterdam den 13. December Anno 1662.