De werken. Deel 10. Poëzy 1827-1874

[p. 64]

IV
Bloei.

De boogaard vloeit over

Van rood en van wit,

Waar plaats was voor loover

Nam bloesem bezit;

En zwaarhoofden duchten,

In weelde zoo groot,

't Verstikken der vruchten

Uit wit en uit rood!

Den jong'ling omzweven

De vreugd en de min,

Voor d'ernst van het leven

Geen zweemsel van zin;

En boetpreêkers schild'ren

Het blakend geneugt,

Als dreigde verwild'ren

In minne en in vreugd!

[p. 65]

 

Och, wacht maar! - fluks komen

 

De storm en de smart,

 

Tot redding dier boomen,

 

Ter lout'ring van 't hart:

 

Een blaad'renzee wiegelt

 

In spijt van den worm,

 

En zielsadel spiegelt

 

Uit strafferen vorm!

 

 

 

Wat dunkt u verloren?

 

Wat acht ge verkwist?

 

De lent' heeft gekoren,

 

De liefde beslist:

 

O heerlijk ontbloeijen

 

In vruchten volend,

 

En heiligend gloeijen

 

Dat opwaart zich wendt!