De werken. Deel 10. Poëzy 1827-1874

[p. 56]

II
Òf Rhijnschen roemer, òf Fransche fluit!

Hoe ook verscheiden

Om 't zeerste schoon,

Voegt toch bij beiden

Geen zelfde toon:

Als met festoenen

Den steel omkransd,

't Ons uit de groenen

Èn geurt èn glanst,

Denke ik, bewogen

Of 'k weêr ze zag,

Aan ligtblaauwe oogen

En teed'ren lach!

Als we in dier slanken

Dun kristallyn

Het vuur zien spranken

In paarlenschijn,

[p. 57]

 

Vermoede ik strikken

 

Mij loos gespreid,

 

Door donk're blikken

 

En dartelheid!

 

 

 

Schuilt dweepziek droomen

 

In 't ronde glas

 

En geeft geen schromen

 

Bij 't lange pas;

 

 

 

Beurt naast elkander

 

Dan op uw feest

 

Nooit dubb'len stander:

 

Gemoed en geest!

 

 

 

Waar mijmeringen

 

Uit Rhijnschen lust

 

Zoo zoet me omvingen

 

Of 'k wierd gekust,

 

 

 

Deed schertsziek plagen

 

Van schalken buur

 

't Lief kind vertsagen

 

Vóór 't herdersuur!

 

 

 

En zoo bij wijlen

 

Na Franschen toog

 

Ook tal van pijlen

 

Mijn pees ontvloog,

[p. 58]

 

Zag 'k bij 't geflonker

 

Van ons vernuft

 

In schemerdonker

 

't Gepeins versuft!

 

 

 

Geef dies, wat weelde

 

Uw disch ook biê,

 

Geef ze onverdeelde,

 

In harmonie:

 

 

 

Geen tweestrijd doeme er

 

Den glazen uit;

 

Òf Rhijnschen roemer,

 

Òf Fransche fluit!