De werken. Deel 10. Poëzy 1827-1874

[p. 45]

Fanny.
Een nagalm van André Chéniers Élégie.

'k Zag hoe eens anders blik, waar liefdes lachje in speelde,

Een traan van meêgevoel deed rollen langs haar koon;

'k Zag hoe het honigzoet dat me op haar lippen streelde

Ook hem, bedwelmend, werd geboôn;

En toen op mijn gelaat een plotselinge ontroering

De grieve bragt aan 't licht van mijn gefolterd hart

Verzachtte een steelsche blik, vol teed're zielsvervoering,

In mijn gemoed de wreede smart:

Ai mij! de wilde duif door 's jagers schicht getroffen

Weerhoudt in 't scheemrig bosch haar droeve klagten niet,

De krijgsman vloekt de vuist die hem doet nederploffen;

Wat deed ik haar die mij verried?